Jakie panele fotowoltaiczne wybrać w 2025 roku? Poradnik

Decyzja o tym, jakie panele fotowoltaiczne wybrać, to kluczowy moment na ścieżce do energetycznej niezależności. To nie tylko technologiczny trend, ale przede wszystkim szansa na znaczącą redukcję rachunków i realny wkład w ochronę naszej planety. Wybór właściwych paneli fotowoltaicznych jest zatem absolutnie fundamentalny, aby inwestycja przyniosła oczekiwane korzyści przez długie lata. Postawienie na najlepsze dostępne rozwiązania to gwarancja wydajności i trwałości systemu fotowoltaicznego.

Zanim zagłębimy się w szczegóły techniczne, spójrzmy na rynek z szerszej perspektywy. Analizując globalne i lokalne trendy, można zauważyć kilka wyraźnych kierunków wpływających na wybór paneli. Dane z ostatnich lat wskazują na stały wzrost średniej wydajności modułów i równoczesny spadek jednostkowych kosztów produkcji. Równocześnie, wzrasta świadomość inwestorów co do znaczenia długoterminowej gwarancji i renomy producenta, a nie tylko ceny zakupu. Poniższa uproszczona analiza danych zbiorczych ilustruje kluczowe czynniki brane pod uwagę przez decydentów.

Widzimy zatem, że optymalny wybór jest wypadkową kilku sił: technologicznego postępu przekładającego się na wydajność i trwałość, dynamiki cen rynkowych, oraz co równie ważne, wymagań inwestora dotyczących budżetu, estetyki i oczekiwań co do okresu zwrotu. Zrozumienie tych powiązań pozwala podejść do zakupu paneli w sposób strategiczny, unikając pochopnych decyzji podyktowanych wyłącznie najniższą ceną. Pamiętajmy, że panele to serce całego systemu, a jego długowieczność i efektywność zależą bezpośrednio od jakości tego komponentu. Tak, to brzmi jak spore wyzwanie, ale z odpowiednią wiedzą stanie się prostsze, niż myślisz.

Rodzaje paneli fotowoltaicznych dostępnych w 2025: Porównanie

Wchodząc w rok 2025, rynek paneli fotowoltaicznych oferuje szeroki wachlarz technologii, choć prym wiodą zdecydowanie moduły monokrystaliczne.

Pytanie "Jakie panele fotowoltaiczne wybrać" często sprowadza się na początku do rozróżnienia głównych typów dostępnych na rynku, a zrozumienie ich kluczowych różnic to podstawa. Mimo pojawiania się nowych rozwiązań, trzy podstawowe kategorie wciąż dominują, choć z różnym udziałem rynkowym.

Podstawowym i najczęściej spotykanym typem są panele monokrystaliczne. Wytwarza się je z pojedynczych, krystalicznych bloków krzemu, co pozwala uzyskać bardzo jednorodną strukturę materiału półprzewodnikowego. Ta jednorodność przekłada się bezpośrednio na wysoką sprawność, często przekraczającą 21%, a w topowych modelach dochodzącą nawet do 24% czy 25%. Wysoka sprawność oznacza, że z danej powierzchni panel monokrystaliczny jest w stanie wyprodukować więcej energii niż panel o niższej sprawności.

Panele monokrystaliczne zazwyczaj charakteryzują się jednolitym, ciemnym kolorem (często czarnym lub bardzo ciemnoniebieskim), co dla wielu inwestorów ma znaczenie estetyczne, zwłaszcza na dachach domów mieszkalnych. Trend na "full black", czyli całkowicie czarne panele (ogniwka i rama), nadal jest silny na rynku prosumenckim. Ich wygląd często jest postrzegany jako bardziej elegancki i dyskretny.

Dawniej popularne panele polikrystaliczne (często nazywane polikrzemowymi) są wytwarzane z bloków składających się z wielu kryształów krzemu, co tworzy widoczną, niejednorodną strukturę na powierzchni. Skutkuje to nieco niższą sprawnością w porównaniu do monokrystalicznych, typowo w przedziale 15-18%. Chociaż nadal są obecne na rynku, ich udział maleje na rzecz bardziej wydajnych modułów mono, zwłaszcza w Europie i na rynkach prosumenckich z ograniczoną powierzchnią dachu. Były one historycznie tańsze w produkcji, ale różnica cenowa zmniejszyła się na tyle, że często wyższa wydajność mono przeważa argument kosztowy.

Moduły polikrystaliczne łatwo rozpoznać po jaśniejszym, często niebieskim kolorze i charakterystycznym wzorze mozaiki na powierzchni ogniw. Mają nieco inny współczynnik temperaturowy niż mono, czasem prezentując minimalnie lepsze osiągi w bardzo wysokich temperaturach, ale różnica ta jest marginalna w porównaniu do ogólnej sprawności. Decydując się na ten typ, trzeba liczyć się z koniecznością zajęcia większej powierzchni dachu lub gruntu, aby uzyskać tę samą moc instalacji co w przypadku paneli monokrystalicznych.

Trzecią kategorią są panele cienkowarstwowe, reprezentowane przez różne technologie (np. amorficzny krzem, tellurek kadmu, selenek miedziowo-indowo-galowy - CIGS). Są one znacznie cieńsze i bardziej elastyczne niż tradycyjne panele krzemowe, ale mają zdecydowanie najniższą sprawność, typowo 10-15%. Ich główną zaletą jest elastyczność, możliwość zastosowania na nietypowych powierzchniach oraz lepsza wydajność w warunkach słabego oświetlenia lub w pochmurne dni. Mają też zwykle korzystniejszy współczynnik temperaturowy.

Ze względu na niską sprawność, panele cienkowarstwowe wymagają znacznie większej powierzchni do osiągnięcia porównywalnej mocy instalacji, co ogranicza ich zastosowanie w typowych instalacjach dachowych na domach jednorodzinnych. Ich nisza rynkowa to raczej duże instalacje naziemne na obszarach z ograniczonym nasłonecznieniem lub specjalistyczne zastosowania, gdzie niska waga i elastyczność są kluczowe. Koszt za Wp bywał konkurencyjny, ale konieczność pokrycia większego obszaru może niwelować tę przewagę.

W ostatnich latach obserwujemy dynamiczny rozwój technologii PERC (Passivated Emitter Rear Cell) w panelach monokrystalicznych. Technologia PERC zwiększa sprawność poprzez lepsze wykorzystanie promieniowania słonecznego docierającego do tylnej warstwy ogniwa, zmniejszając straty energii. To standard w nowoczesnych panelach monokrystalicznych. Inne zaawansowane technologie, takie jak ogniwa typu N (np. TOPCon, HJT), stają się coraz powszechniejsze, wypierając starsze ogniwa typu P, i oferują jeszcze wyższą sprawność oraz lepszą odporność na degradację LID (Light-Induced Degradation) i LeTID (Light and Elevated Temperature Induced Degradation). Decydując się na panele w 2025 roku, z dużą pewnością spotkamy się z tymi nowoczesnymi technologiami.

Popularność zyskują również panele bifacjalne, które potrafią produkować energię z obu stron modułu – zarówno od strony bezpośrednio nasłonecznionej, jak i od spodu, wykorzystując światło odbite od powierzchni gruntu czy dachu (tzw. albedo). Ich zastosowanie jest najbardziej efektywne w instalacjach naziemnych lub na płaskich dachach, gdzie odbicie jest znaczące, a konstrukcja montażowa jest odpowiednio zaprojektowana. Mogą zwiększyć uzysk energii o 10-30% w sprzyjających warunkach. Na tradycyjnych skośnych dachach ich przewaga jest mniejsza, chyba że zastosuje się specjalne konstrukcje umożliwiające cyrkulację światła od spodu. Jeśli planujesz inwestycję na gruncie lub dachu płaskim, warto zastanowić się nad bifacialnością, ponieważ może znacząco podnieść całkowity uzysk.

Podsumowując: wybór paneli w 2025 roku to w 90% wybór pomiędzy różnymi modelami monokrystalicznymi, różniącymi się szczegółami technologii (PERC, TOPCon, HJT), sprawnością, mocą pojedynczego modułu, estetyką i oczywiście ceną. Panele polikrystaliczne są opcją budżetową, ale często mniej optymalną na ograniczonych powierzchniach, a cienkowarstwowe to rozwiązanie niszowe. Klucz do decyzji leży w szczegółowej analizie dostępnej powierzchni montażowej, budżetu i oczekiwanej długoterminowej wydajności systemu. Często konsultacja z ekspertem pomoże dopasować technologię panelu do specyficznych warunków Twojej lokalizacji. Na przykład, na małym, zacienionym dachu priorytetem będzie maksymalna sprawność modułu monokrystalicznego, podczas gdy na dużej działce rolniczej, być może panele bifacialne na konstrukcji naziemnej okażą się najbardziej efektywne. Nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania – każdy przypadek wymaga indywidualnej analizy.

Moc i wydajność paneli słonecznych – Jakie parametry są najważniejsze?

Analiza kart katalogowych paneli może przyprawić o zawrót głowy, ale zrozumienie kluczowych parametrów mocy i wydajności jest niezbędne do dokonania świadomego wyboru.

"Jakie panele fotowoltaiczne wybrać" jest nierozerwalnie związana ze zrozumieniem ich specyfikacji technicznej, w szczególności mocy i wydajności, które określają, ile prądu system będzie w stanie wyprodukować. To jak silnik w samochodzie – niby proste pojęcie, ale diabeł tkwi w szczegółach parametrów, które wpływają na realne osiągi.

Najbardziej podstawowym parametrem jest moc znamionowa panelu, wyrażana w watach szczytowych (Wp) lub kilowatach szczytowych (kWp). Określa ona maksymalną moc, jaką panel może wyprodukować w standardowych warunkach testowych (STC – Standard Test Conditions), czyli przy nasłonecznieniu 1000 W/m², temperaturze ogniwa 25°C i współczynniku masy powietrza AM 1.5. Łączna moc znamionowa wszystkich paneli w instalacji to moc Twojego systemu PV, np. 5 kWp.

Wydajność panelu (często nazywana sprawnością konwersji), wyrażana w procentach, mówi nam, jak efektywnie panel przekształca padające na niego światło słoneczne w energię elektryczną, w stosunku do jego powierzchni. Na przykład, panel o powierzchni 1.8 m² i mocy 400 Wp ma wydajność około 22.2% (obliczone z 400Wp / (1000 W/m² * 1.8m²) = 0.222). To parametr krytyczny, gdy mamy ograniczoną powierzchnię montażową – im wyższa wydajność, tym mniejszą powierzchnię potrzebujemy na osiągnięcie żądanej mocy instalacji. Przyjmijmy, że potrzebujesz 5 kWp na małym dachu; wybierając panele o sprawności 22%, potrzebujesz ich mniej niż paneli o sprawności 18%. To po prostu fizyka w praktyce!

Warto pamiętać, że warunki STC rzadko występują w rzeczywistości przez dłuższy czas, zwłaszcza temperatura 25°C. W praktyce, ogniwa na dachu nagrzewają się znacznie mocniej, co wpływa negatywnie na ich wydajność. Tu do gry wchodzi kolejny kluczowy parametr: współczynnik temperaturowy mocy (Pmpp), wyrażany w %/°C. Informuje on, o ile procent spadnie moc panelu przy wzroście temperatury ogniwa o każdy stopień Celsjusza powyżej 25°C. Dobre panele mają niski (bezwzględnie) współczynnik temperaturowy, np. -0.3% /°C lub -0.35% /°C. Oznacza to, że w upalny dzień, gdy temperatura ogniw osiągnie 55°C (30°C powyżej STC), panel o współczynniku -0.3% straci około 30 * 0.3% = 9% swojej mocy, podczas gdy panel o współczynniku -0.4% straci 12%. Wybór paneli z niższym współczynnikiem temperaturowym ma realny wpływ na produkcję energii w cieplejszych miesiącach.

Inne ważne parametry to: tolerancja mocy (Power Tolerance), która określa dopuszczalne odchylenie rzeczywistej mocy panelu od wartości znamionowej (np. 0 do +5W oznacza, że panel będzie miał co najmniej 400Wp, a maksymalnie 405Wp), oraz spadek mocy w wyniku zjawisk LID (Light-Induced Degradation) i PID (Potential Induced Degradation). Nowoczesne panele oparte na technologii TOPCon czy HJT mają często lepszą odporność na te zjawiska w porównaniu do starszych ogniw P-type PERC. Degradacja mocy w pierwszym roku i liniowy spadek mocy w kolejnych latach (często 0.5% - 0.7% rocznie po pierwszym roku, gwarantując np. 87% mocy po 25 latach) są parametrami objętymi gwarancją i wskaźnikiem długoterminowej trwałości. Gdyby spojrzeć na to jak na bieg długodystansowy, wysoka moc i wydajność to sprint na start, a niski współczynnik temperaturowy i niska degradacja to klucz do utrzymania tempa przez całe 25 lat i dłużej. Analizując te parametry łącznie, można lepiej przewidzieć rzeczywisty, wieloletni uzysk energetyczny z instalacji.

Ważne jest również, aby nie mylić mocy panelu (Wp) z ilością wyprodukowanej energii (kWh). Moc to chwilowa "zdolność produkcyjna" w idealnych warunkach, natomiast energia to realny "produkt", czyli prąd w kilowatogodzinach, który wyprodukujesz w określonym czasie (dzień, miesiąc, rok), biorąc pod uwagę rzeczywiste nasłonecznienie, temperaturę, orientację i kąt nachylenia paneli, zacienienia, sprawność inwertera itp. To jak różnica między mocą silnika a realnym zużyciem paliwa na 100 km – silnik ma daną moc, ale faktyczne spalanie zależy od stylu jazdy, warunków na drodze, wagi pojazdu, itp. Podobnie z panelami, ich nominalne parametry dają potencjał, ale rzeczywista produkcja to wynik złożonego działania wielu czynników, z czego jakość i parametry samego modułu są jednym z najważniejszych.

Wybierając panele, nie kieruj się tylko mocą na metce ("400 Wp" brzmi fajnie!). Patrz szerzej: jaka jest realna sprawność (%) na m², jaki jest współczynnik temperaturowy, jaką degradację obiecuje producent po 25 latach. Panele o tej samej mocy znamionowej 400 Wp mogą pochodzić od różnych producentów i różnić się znacząco sprawnością (czyli rozmiarami!) oraz tymi "drugoplanowymi", ale arcyważnymi parametrami, jak choćby zachowanie w wysokich temperaturach. Jeśli na sąsiednich dachach zainstalowano systemy o tej samej mocy 5 kWp, ale jeden użył paneli z niską degradacją i dobrym współczynnikiem temperaturowym, a drugi z gorszymi parametrami, po 10 czy 15 latach roczna produkcja z tych systemów może się różnić nawet o kilkanaście procent. To bezpośrednio wpływa na rachunki za prąd i okres zwrotu inwestycji. Warto więc być dociekliwym detektywem na etapie wyboru!

Gwarancje producenta paneli fotowoltaicznych – Co musisz wiedzieć?

Kiedy już wiesz, jaki typ paneli i parametry mocy/wydajności Ci odpowiadają, czas przyjrzeć się "drukowi drobnym" – czyli gwarancjom.

Wybór paneli to inwestycja na dekady, a długowieczność i bezproblemowe działanie instalacji zależą w dużej mierze od tego, jak dobrze chronią nas gwarancje producenta. Bez solidnego wsparcia po latach możesz zostać z problemem sam, a przecież chcemy spokoju ducha na długo, prawda?

Istnieją dwa główne rodzaje gwarancji udzielanych na panele fotowoltaiczne: gwarancja produktowa i gwarancja na wydajność (liniowa). Zrozumienie różnicy między nimi to klucz do zabezpieczenia swojej inwestycji.

Gwarancja produktowa (inaczej gwarancja na wady ukryte) obejmuje wady materiałowe i wykonawcze paneli. Oznacza to, że producent zobowiązuje się naprawić lub wymienić panel, jeśli przestanie on działać prawidłowo z powodu wad powstałych w procesie produkcji. Standardem rynkowym staje się gwarancja produktowa na okres 15 lat, a coraz więcej producentów oferuje 20, a nawet 25 lat, co jest doskonałą wiadomością dla inwestorów. Sprawdzenie, czy gwarancja obejmuje koszty transportu, demontażu wadliwego panelu i ponownego montażu nowego, jest absolutnie kluczowe. W przeciwnym razie, mimo darmowej wymiany panelu, możesz ponieść spore koszty pracy i logistyki. To trochę jak gwarancja na lodówkę – ma działać i tyle.

Gwarancja na wydajność (gwarancja liniowa) to zupełnie inna historia. Dotyczy ona minimalnego poziomu mocy wyjściowej panelu, który będzie utrzymywany przez określony czas. Zazwyczaj udzielana jest na 25 lat i ma strukturę liniową – po pierwszym roku panel ma utrzymać co najmniej np. 97% mocy znamionowej, a w kolejnych latach jego moc ma spadać nie szybciej niż o określony procent rocznie (np. 0.55% lub 0.6%). W rezultacie, po 25 latach użytkowania, producent gwarantuje, że panel będzie miał co najmniej 80%, 84.99% lub nawet 87.4% swojej mocy początkowej, w zależności od konkretnego modelu i producenta. To trochę jak gwarancja na to, że akumulator w elektryku po 8 latach będzie miał co najmniej 80% pojemności. Ma nam zapewnić przewidywalność produkcji energii przez ćwierć wieku.

Równie ważne jak okresy gwarancyjne jest to, kto faktycznie udziela gwarancji. Idealnie, powinna być ona udzielana bezpośrednio przez producenta paneli, a nie tylko przez dystrybutora czy instalatora. Warto sprawdzić renomę i stabilność finansową producenta – w końcu gwarancja jest warta tyle, ile zdolność firmy do jej wyegzekwowania za 15 czy 20 lat. Jeśli producent zniknie z rynku, nawet najlepsze zapisy na papierze mogą okazać się bezużyteczne. Dlatego też, decydując się na paneli, warto sprawdzić historię firmy, jej obecność na globalnych rynkach i opinie o procesie gwarancyjnym. Można znaleźć firmy, które są na rynku od kilkudziesięciu lat, posiadają globalne zasięgi i notowania giełdowe, co daje większe poczucie bezpieczeństwa na wypadek przyszłych roszczeń. Czyż nie po to inwestujemy, żeby spać spokojnie?

Procedura reklamacyjna to kolejny punkt, który warto zgłębić przed podjęciem decyzji. Co dokładnie musisz zrobić, gdy panel przestaje działać lub zauważysz znaczący spadek wydajności (powyżej wartości gwarantowanych)? Jakie dokumenty są wymagane? Kto pokrywa koszty odesłania wadliwego panelu do analizy? Upewnij się, że procedura jest jasna i realistyczna. Nikt nie chce tkwić w gąszczu biurokracji, gdy instalacja stoi i nie produkuje prądu. Dobry producent ma transparentny i relatywnie prosty proces. Zapytaj instalatora lub sprawdź dokumenty producenta – to może zaoszczędzić nerwów w przyszłości. Czasem na forach internetowych można znaleźć opinie innych użytkowników na temat realizacji gwarancji przez konkretne firmy – to też cenne źródło informacji.

Zwróć szczególną uwagę na wszelkie "gwiazdki" i wykluczenia w warunkach gwarancji. Czego gwarancja nie obejmuje? Typowo są to uszkodzenia mechaniczne wynikające z błędnego montażu, ekstremalnych warunków pogodowych (huragany, ekstremalny grad), działania siły wyższej, niewłaściwej eksploatacji czy napraw dokonywanych przez nieautoryzowane osoby. Upewnij się też, że instalacja jest objęta odpowiednimi zabezpieczeniami przepięciowymi i przeciwpożarowymi, ponieważ ich brak może być podstawą do odrzucenia roszczenia gwarancyjnego w przypadku szkody wywołanej np. wyładowaniem atmosferycznym. To prozaiczne rzeczy, ale niezwykle istotne. Kiedy inwestujesz sporą sumę pieniędzy, warto poświęcić chwilę na lekturę dokumentów prawnych – one są Twoją polisą ubezpieczeniową na przyszłość. Pamiętaj, gwarancja to nie dodatek, a integralna część produktu, która powinna być jednym z głównych kryteriów wyboru paneli fotowoltaicznych.

Koszt paneli fotowoltaicznych a opłacalność inwestycji

Przechodząc do sedna, czyli finansów. Pytanie "panele fotowoltaiczne jakie wybrać" jest ostatecznie silnie powiązane z kosztem i perspektywą opłacalności całej inwestycji.

Cena zakupu paneli to oczywiście tylko jeden z elementów całkowitego kosztu systemu fotowoltaicznego, ale ma znaczący wpływ na całą kalkulację opłacalności. Zrozumienie struktury kosztów i czynników wpływających na okres zwrotu jest kluczowe, aby uniknąć finansowych "wpadek".

Całkowity koszt instalacji "pod klucz" składa się z ceny samych modułów (paneli), kosztu inwertera (lub mikroinwerterów/optymalizatorów), konstrukcji montażowej (na dach lub grunt), okablowania, zabezpieczeń elektrycznych, uziemienia, systemów monitorowania, a także kosztów projektu, montażu, odbiorów i podłączenia do sieci. Ceny samych paneli wahają się zazwyczaj w przedziale 0.8 - 1.5 PLN za Wp mocy, w zależności od producenta, sprawności i technologii. Pełny system "pod klucz" dla domu jednorodzinnego o mocy np. 5-8 kWp to koszt rzędu 3500 - 5500 PLN za kWp mocy zainstalowanej (ceny z końca 2024, prognoza na 2025, przed odliczeniami ulg i dotacji). Ta cena zawiera już wszystko, od paneli po śrubki i pracę montażystów.

Istnieje wiele czynników, które wpływają na jednostkowy koszt instalacji (cenę za 1 kWp). Generalnie, im większa instalacja, tym niższy koszt jednostkowy (efekt skali). Instalacja 10 kWp często będzie tańsza w przeliczeniu na kWp niż instalacja 3 kWp. Wybór paneli o bardzo wysokiej sprawności (np. >22.5%) może zwiększyć koszt jednostkowy samych modułów, ale jeśli pozwala to uniknąć powiększenia dachu lub montażu w mniej optymalnym miejscu, może być uzasadniony. Rodzaj konstrukcji (dach skośny, płaski, grunt, blachodachówka vs dachówka ceramiczna) również wpływa na koszt montażu. Renoma producenta i jakość komponentów (paneli, inwertera, zabezpieczeń) ma bezpośrednie przełożenie na cenę, ale też na trwałość i wydajność systemu.

Kiedy mówimy o opłacalności, kluczowe jest określenie okresu zwrotu inwestycji (Payback Period). Jest to czas, po którym oszczędności wynikające z produkcji własnej energii przewyższą poniesione nakłady. W Polsce, w obecnych warunkach rynkowych i przy dostępności programów wsparcia (jak np. Mój Prąd) oraz mechanizmie net-billingu, okres zwrotu dla dobrze dobranej instalacji dla domu jednorodzinnego wynosi zazwyczaj od 6 do 10 lat. Pamiętajmy, że system ma działać efektywnie przez 25 lat lub dłużej, więc nawet 10-letni okres zwrotu oznacza co najmniej 15 lat produkcji "darmowego" prądu, co czyni inwestycję bardzo atrakcyjną. Kalkulacja okresu zwrotu musi uwzględniać koszt całkowity, przewidywaną roczną produkcję energii (zależną od mocy, lokalizacji, orientacji, zacienienia i wydajności komponentów!), cenę prądu z sieci (która ma tendencję wzrostową), autokonsumpcję (im wyższa, tym lepsza opłacalność w net-billingu) oraz ewentualne dotacje i ulgi podatkowe.

Cena energii elektrycznej z sieci jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na opłacalność. Im wyższa cena za kWh, tym szybciej zwraca się inwestycja w fotowoltaikę. Wzrost cen prądu, który obserwowaliśmy i prognozujemy na przyszłość, sprawia, że fotowoltaika staje się coraz bardziej atrakcyjna finansowo. Warto też wziąć pod uwagę autokonsumpcję – czyli zużycie wyprodukowanej energii w momencie jej produkcji. Im więcej energii zużyjesz "na bieżąco", tym mniej prądu musisz oddawać do sieci (w net-billingu, który rozlicza wartość energii, a nie ilość). Optymalizacja autokonsumpcji, np. poprzez uruchamianie prądożernych urządzeń w ciągu dnia, może skrócić okres zwrotu.

Poza czysto finansowymi aspektami, inwestycja w panele to też wartość dodana dla nieruchomości. Domy z instalacją PV są wyżej wyceniane na rynku. Do tego dochodzi wymiar ekologiczny i uniezależnienie się od dostawców energii – poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad własnymi rachunkami jest bezcenne. Można patrzeć na to jak na lokatę kapitału, która zamiast procentu, wypłaca "dywidendę" w postaci oszczędności na rachunkach co miesiąc. Wybór droższych, bardziej wydajnych paneli z dłuższą gwarancją produktową i liniową może podnieść początkowy koszt, ale przełożyć się na wyższą roczną produkcję energii i większą trwałość, co w dłuższej perspektywie (25 lat) może dać większe zyski netto. To klasyczny przypadek, gdzie nie zawsze najniższa cena zakupu oznacza najlepszą opłacalność całkowitą. Opłacalność to funkcja kosztu początkowego, produkcji energii przez cały okres życia systemu i ceny energii z sieci, nie tylko samej ceny paneli. Przy wyborze paneli, pomyśl jak o maratonie, nie sprincie. Ta decyzja ma wpływ na Twoje finanse przez kolejne 25 lat. Poniższy wykres przedstawia, jak szacowany okres zwrotu może się różnić w zależności od jednostkowego kosztu instalacji i przyjętej ceny energii z sieci, przy założeniu stałego, typowego rocznego uzysk. To uproszczony model, ale pokazuje trend – każdy tysiąc złotych mniej za kWp i każdy grosz więcej za kWh w sieci przyspiesza zwrot.