Na co kłaść panele winylowe

Ach, remonty! Odwieczne wyzwanie, pełne dylematów. Jednym z nich, równie fundamentalnym jak pytanie "czy kawa przed siódmą to na pewno dobry pomysł?", jest kwestia podłogi. Kiedy zdecydujesz się na modne, wytrzymałe i wodoodporne panele winylowe, natychmiast pojawia się kolejne zagadnienie: Na co kłaść panele winylowe? W skrócie – wymagają one stabilnego, idealnie równego, czystego i suchego podłoża, a kluczową odpowiedzią na to pytanie jest: na dobrze przygotowany fundament.

Analiza projektów remontowych z ostatnich lat pokazuje wyraźnie, że powodzenie inwestycji w podłogę winylową w dużej mierze zależy od jakości etapu przygotowawczego. Z zebranych danych dotyczących typowych wyzwań na placu budowy i zgłaszanych problemów po kilku miesiącach użytkowania, można wysnuć pewne obserwacje.

Zaprezentowane dane wyraźnie wskazują, że inwestycja w przygotowanie podłoża jest bezpośrednio powiązana z kondycją zastanego materiału. Im gorzej wygląda start, tym więcej zasobów (zarówno finansowych, jak i czasowych) trzeba przeznaczyć na doprowadzenie powierzchni do akceptowalnego stanu. Pominięcie tego etapu lub potraktowanie go po macoszemu jest częstą przyczyną problemów z panelami winylowymi, które, choć niezwykle wytrzymałe, są bezlitosne dla defektów ukrytych pod spodem.

Wyraźnie widać, że „czyste karty”, czyli nowa, dobrze wykonana wylewka, generują najniższe koszty i wymagają najmniej pracy na starcie. Scenariusze z istniejącymi, starszymi podłogami wymagają zazwyczaj znacznie głębszej interwencji. Czasami próba zaoszczędzenia na etapie przygotowania podłoża jest po prostu iluzją oszczędności, prowadzącą do późniejszych, kosztownych problemów z samym materiałem wykończeniowym.

Przygotowanie podłoża przed montażem paneli winylowych

Dlaczego przygotowanie podłoża jest kluczowe?

Podłoga winylowa LVT to materiał cienki, elastyczny i o stosunkowo niewielkiej masie własnej w porównaniu do płytek ceramicznych czy gresu. W przeciwieństwie do sztywniejszych paneli laminowanych czy desek warstwowych, winyl ma tendencję do „prześwietlania” nierówności i defektów podłoża. Każde ziarenko piasku, każda rysa czy minimalne wybrzuszenie będzie z czasem widoczne lub odczuwalne pod stopami, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do uszkodzenia zamków lub samej powierzchni panela.

Solidne przygotowanie podłoża nie jest opcją – to absolutny fundament długowieczności i estetyki finalnej podłogi winylowej. Myślenie, że panele winylowe „coś ukryją” jest pułapką, w którą wpada niestety wielu. Zamiast oczekiwanego gładkiego dywanu wizualnego, ryzykujemy podłogę pełną niespodzianek.

Nie można też pominąć aspektu gwarancji producenta paneli. Większość renomowanych firm uzależnia uznanie reklamacji od spełnienia rygorystycznych wymogów dotyczących stanu podłoża. Dokumentacja fotograficzna i pomiary wykonane przed montażem mogą okazać się kluczowe w przypadku jakichkolwiek problemów w przyszłości.

Ocena istniejącego podłoża: Pierwszy krok

Zanim chwycisz za packę czy szlifierkę, przeprowadź rzetelny audyt zastanej powierzchni. Jaki masz materiał pod sobą – beton, anhydryt, płytki, drewno, stary PCV? Każdy z nich wymaga specyficznego podejścia i ma swoje charakterystyczne bolączki, które trzeba zdiagnozować.

Szukaj wszelkich widocznych defektów: pęknięć, ubytków, wybrzuszeń, luźnych elementów. Sprawdź równość, używając długiej poziomicy lub łaty mierniczej (minimum 2 metry). Przeprowadź "test postukiwania" – uderzaj w powierzchnię trzonkiem młotka lub piętą; głuchy dźwięk na wylewce czy płytce może świadczyć o pustkach lub odspojeniu.

Absolutnie kluczowa jest kontrola wilgotności podłoża mineralnego. Nadmiar wilgoci migrującej z podłoża to jeden z najczęstszych i najbardziej podstępnych wrogów paneli winylowych, zwłaszcza w instalacjach pływających. Możesz przeprowadzić prosty test "na folię" (przykrywając kawałek folii PE i obserwując po 24h, czy pojawia się skroplona para), ale dla pewności najlepiej użyć profesjonalnego wilgotnościomierza (np. karbidowego - CM).

Kondycjonowanie i Czyszczenie Podłoża

Podłoże musi być krystalicznie czyste. Po usunięciu starej podłogi (jeśli była) czy oczyszczeniu istniejącej, konieczne jest dokładne odkurzenie. Nie chodzi o szybkie przetarcie, ale o metodyczne usunięcie pyłu i drobinek, najlepiej przemysłowym odkurzaczem wyposażonym w filtr HEPA. Pył jest wrogiem numer jeden wszelkiego gruntowania i klejenia.

Nawet minimalne resztki kleju po starym PCV, farby, gipsu czy innych materiałów budowlanych muszą zostać usunięte. Często wymaga to skrobania mechanicznego lub użycia specjalistycznych środków czyszczących i rozpuszczalników, pamiętając o odpowiedniej wentylacji i środkach ochrony osobistej.

Po czyszczeniu, podłoże należy zagruntować. Gruntowanie jest jak makijaż - przygotowuje powierzchnię do dalszych etapów. Uszczelnia podłoże, wiąże pozostały pył, wyrównuje chłonność i poprawia przyczepność aplikowanych później warstw (wylewki, kleju, masy wyrównującej). Wybór gruntu zależy od typu podłoża i kolejnej aplikowanej warstwy – grunt akrylowy na chłonne wylewki cementowe, grunt epoksydowy na podłoża o podwyższonej wilgotności.

Wilgotność i Temperatura: Niewidzialne Zmienne

Niewidzialny wróg podłogi, czyli wilgoć, wymaga bezwzględnej uwagi. Maksymalna dopuszczalna wilgotność podłoża cementowego przed układaniem paneli winylowych klejonych wynosi zazwyczaj 2% CM (metoda karbidowa), a w przypadku paneli pływających producenci bywają mniej rygorystyczni, ale nadal zalecają poniżej 2,5% CM.

Podłoża anhydrytowe są jeszcze bardziej wrażliwe i wymagają wilgotności poniżej 0.5% CM. Niezbędne jest też ich szlifowanie (tzw. mleczka anhydrytowego) i gruntowanie specjalnymi gruntami anhydrytowymi.

Temperatura otoczenia i samego podłoża podczas montażu ma znaczenie. Zarówno podłoże, jak i panele powinny być w temperaturze zbliżonej do tej, w której będą użytkowane, zazwyczaj w przedziale 18-25°C. Panele winylowe, zwłaszcza te sztywniejsze typu SPC (Stone Plastic Composite) czy sztywne panele na klik, wymagają aklimatyzacji w pomieszczeniu instalacji przez minimum 48 godzin przed otwarciem opakowań.

Ignorowanie tych parametrów, to prosta droga do odkształceń, rozszczelnienia zamków czy problemów z przyczepnością kleju. To trochę jak gotowanie bez sprawdzania temperatury - niby coś wyjdzie, ale raczej nie będzie mistrzostwem.

Wyrównanie podłoża - klucz do trwałej podłogi winylowej

Płaskość czy równość? O co tak naprawdę chodzi?

Często mylone pojęcia, a różnica jest fundamentalna. Równość oznacza, że podłoga jest pozioma, czyli nigdzie nie ma spadu (choć spadek do kratki ściekowej w łazience to inna historia). Płaskość natomiast odnosi się do braku lokalnych nierówności na powierzchni – dołków, górek, fali. To właśnie płaskość jest świętym Graalem dla paneli winylowych.

Większość producentów paneli winylowych na klik, zwłaszcza tych cieńszych (2-4 mm grubości), wymaga, aby odchylenie od płaskości nie przekraczało 2 milimetrów na łacie mierniczej o długości 2 metrów. Brzmi trywialnie? Spróbuj zmierzyć to na typowej wylewce deweloperskiej sprzed 10 lat, a szybko zrozumiesz skalę wyzwania. Sztywniejsze panele (np. SPC) potrafią wybaczyć nieco więcej, ale nadal 3 mm na 2 metrach to często maksimum tolerancji.

Ignorowanie wymogu płaskości to gwarancja problemów. Elastyczny winyl, położony na nierównym podłożu, będzie pracował w miejscach defektów. Z czasem, pod naciskiem chodzenia, mebli, czy pod wpływem zmian temperatury (nawet niewielkich w winylu, ale podłoże "oddycha"), zamki paneli mogą się rozluźniać, prowadząc do szczelin, trzasków, a nawet pękania w rogach.

Metody wyrównywania podłoża

Mamy kilka narzędzi w naszym arsenale do walki z nierównym podłożem. Wybór metody zależy od skali i charakteru defektów.

Lokalne naprawy: Drobne ubytki, pęknięcia (po odpowiednim poszerzeniu i zagruntowaniu) czy głębsze rysy można wypełnić szybko wiążącymi zaprawami naprawczymi lub specjalistycznymi masami szpachlowymi do podłóg. Są łatwe w użyciu i pozwalają na punktowe uzupełnienie defektów, ale nie sprawdzą się przy większych nierównościach powierzchniowych.

Czas schnięcia takich mas jest różny – od kilkunastu minut do kilku godzin, w zależności od produktu i grubości warstwy. Typowe opakowanie 5 kg masy wystarcza na wiele lokalnych napraw w średniej wielkości mieszkaniu. Koszt za kilogram waha się od 10 do 40 PLN.

Szlifowanie: Wypukłości i garby na wylewce betonowej czy anhydrytowej usuwamy mechanicznie. Do tego celu niezbędna jest szlifierka do betonu (z odkurzaczem przemysłowym dla uniknięcia pyłu!). To praca głośna i brudząca, ale niezastąpiona, gdy chcemy obniżyć poziom podłoża w danym miejscu.

Gdy patrzysz na starą wylewkę, która przypomina pofałdowany krajobraz, szlifowanie jest często pierwszym krokiem, by w ogóle zacząć myśleć o dalszym wyrównywaniu. Wynajęcie dobrej szlifierki to koszt kilkuset złotych za dobę, plus tarcze diamentowe.

Wylewki samopoziomujące - Pogromca nierówności

Jeśli całe podłoże ma liczne nierówności, fale lub znaczące spadki (oczywiście po wcześniejszym zniwelowaniu spadków), najskuteczniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie wylewki samopoziomującej (tzw. niwelacji). To materiał sypki, który po rozrobieniu z wodą i wylaniu na odpowiednio przygotowane (czyste i zagruntowane!) podłoże, samoistnie rozlewa się, tworząc gładką, równą powierzchnię.

Na rynku dostępne są wylewki na różnych spoiwach – cementowe, anhydrytowe, gipsowe. Wybór zależy od typu podłoża, jego wilgotności i planowanej grubości wylewki. Wylewki cementowe są uniwersalne, anhydrytowe lepiej nadają się na ogrzewanie podłogowe i wymagają specyficznego przygotowania (szlifowanie i gruntowanie), gipsowe tylko do suchych pomieszczeń.

Kluczowa jest precyzja. Grubość wylewki dobiera się do skali nierówności, zazwyczaj od 1-2 mm minimalnej do kilku czy kilkunastu milimetrów. Zużycie materiału podawane jest przez producentów w kilogramach na metr kwadratowy na milimetr grubości (np. 1.5 kg/m²/mm). Dla pomieszczenia 20m² i średniej grubości 5mm potrzebujemy ok. 150 kg materiału, czyli kilka worków po 25kg.

Wylewka samopoziomująca wymaga precyzyjnego rozrobienia (za mało wody - nie rozpłynie się, za dużo - straci parametry wytrzymałościowe i pęknie). Po wylaniu trzeba ją odpowietrzyć wałkiem z kolcami, by usunąć pęcherzyki powietrza. Schnięcie trwa od kilku godzin do kilku dni, a pełną wytrzymałość uzyskuje po tygodniu lub więcej (zależy od typu, grubości i warunków otoczenia). Możliwość wchodzenia po wylewce nie oznacza, że jest już gotowa na panele.

Gruntowanie przed wylewką: Must-have

Zawsze, absolutnie zawsze, przed wylaniem masy samopoziomującej trzeba zastosować odpowiedni grunt. Na podłoża chłonne mineralne (jak większość starych czy nowych wylewek cementowych) stosuje się grunt akrylowy, często rozcieńczany w zależności od chłonności podłoża (pierwsza warstwa rzadsza, druga gęstsza). Na podłoża niechłonne (jak stare płytki, lastryko) czy anhydrytowe używa się specjalistycznych gruntów zwiększających przyczepność.

Gruntowanie zapobiega zbyt szybkiemu wchłanianiu wody z wylewki przez podłoże, co mogłoby spowodować jej pękanie, utratę parametrów wytrzymałościowych i złe rozpływanie. W skrócie, gruntowanie zapewnia, że wylewka zachowa się dokładnie tak, jak zaprojektował to producent, tworząc twardą, gładką i trwałą bazę.

Wybór i rola podkładu pod panele winylowe

Kiedy potrzebny jest podkład?

Podkład pod panele winylowe stosujemy przede wszystkim w systemach podłóg pływających, czyli tych, gdzie panele nie są klejone do podłoża, a jedynie łączone na zamek "klik" i leżą swobodnie na warstwie podkładu. Jeśli planujesz przykleić panele winylowe bezpośrednio do podłoża (co często dotyczy cieńszych paneli czy systemów LVT do obiektów użyteczności publicznej), podkład nie jest stosowany – klej idzie bezpośrednio na wyrównane i zagruntowane podłoże.

Pływający system montażu jest popularny w mieszkaniach ze względu na szybkość i łatwość instalacji (choć "łatwość" to pojęcie względne). Wymaga on jednak zastosowania odpowiedniej dylatacji obwodowej (szczeliny między podłogą a ścianą/stałymi elementami) oraz, co kluczowe, odpowiedniego podkładu.

Nie każdy panel winylowy, nawet typu klik, jest przeznaczony do montażu pływającego. Panele elastyczne, cieńsze niż 4 mm, często wymagają klejenia. Zawsze sprawdź zalecenia producenta dla konkretnego modelu panela, który wybrałeś.

Funkcje podkładu: Więcej niż tylko miękka warstwa

Rola podkładu pod panele winylowe jest wieloaspektowa i znacznie wykracza poza proste "podłożenie czegoś pod panele".

Po pierwsze, akustyka. Dobry podkład wycisza podłogę, redukując zarówno dźwięki uderzeniowe (stukanie obcasami, upadające przedmioty słyszalne przez sąsiadów poniżej), jak i dźwięki odbite w pomieszczeniu. Różnice w parametrach akustycznych między różnymi podkładami są znaczące – niektóre potrafią zredukować dźwięki uderzeniowe nawet o 20 dB i więcej.

Po drugie, bariera przeciwwilgociowa. Choć panele winylowe są wodoodporne od góry, wilgoć migrująca z mineralnego podłoża (nawet pozornie suchego betonu) może być zabójcza dla zamków paneli w systemie pływającym, prowadząc do korozji, a w przypadku paneli HDF z winylową warstwą wierzchnią (coraz rzadsze, ale bywały) do spuchnięcia rdzenia. W większości przypadków montażu na podłożu mineralnym (beton, jastrych cementowy, anhydryt) konieczna jest paroizolacja – może nią być osobna folia PE (min. 0.2mm grubości) lub podkład z zintegrowaną paroizolacją (wtedy szukamy wysokiej wartości SD, np. >75 m).

Po trzecie, kompensacja drobnych nierówności. Niektóre podkłady potrafią zniwelować minimalne (naprawdę minimalne!) defekty podłoża, rzędu 0.5 mm, może 1 mm. Ale uwaga – nie zastąpią wylewki samopoziomującej! Podkład nie wyrównuje, on może lekko skompensować szczątkowe, dopuszczalne normami płaskości nierówności. Próba użycia grubego, miękkiego podkładu na nierówną podłogę zakończy się klapą – panele będą się uginać, zamki pękać.

Po czwarte, poprawa komfortu chodzenia. Odpowiednio gęsty podkład dodaje podłodze winylowej sprężystości, sprawiając, że chodzenie po niej jest przyjemniejsze.

Rodzaje podkładów i kluczowe parametry

Na rynku znajdziemy podkłady wykonane z różnych materiałów: XPS (polistyren ekstrudowany), PU/minerały (pianka poliuretanowa z dodatkiem kruszywa), korek, filc oraz dedykowane podkłady winylowe.

Dla paneli winylowych, ze względu na ich elastyczność i wrażliwość na uginanie, kluczowe są parametry techniczne, zwłaszcza CS (Compressive Strength) i CC (Creep Compression). Parametr CS (wyrażany w kPa) określa odporność podkładu na ściskanie punktowe – im wyższa wartość (powyżej 200-400 kPa), tym lepiej podkład utrzyma zamki paneli i zapobiegnie ich łamaniu pod obciążeniem. CC (wyrażane w %) to odkształcenie podkładu pod długotrwałym obciążeniem – niska wartość jest pożądana, by podłoga nie "osiadała" z czasem.

Dedykowane podkłady winylowe są często bardzo cienkie (1-2 mm), ale gęste, o wysokich parametrach CS i CC. Dobrze przewodzą ciepło (ważne przy ogrzewaniu podłogowym) i często mają zintegrowaną barierę paroizolacyjną.

Podkłady XPS bywają miękkie i gorzej znoszą obciążenia punktowe, co może być problematyczne dla zamków paneli winylowych. Lepsze są podkłady XPS o zwiększonej gęstości (>40 kg/m³) i odpowiednich parametrach CS. Podkłady PU/minerały są ciężkie i gęste, oferują świetną izolację akustyczną i dobre wsparcie dla zamków.

Przy wyborze, zwłaszcza dla ogrzewania podłogowego, kluczowa jest też wartość oporności cieplnej (R) podkładu i samego panela. Sumaryczny opór cieplny całego systemu podłogowego (podkład + panel) powinien być niski (zazwyczaj poniżej 0.15 m²K/W), aby ogrzewanie było efektywne. Podkłady dedykowane pod winyl i ogrzewanie mają R poniżej 0.03 m²K/W.

Pamiętaj, że grubość podkładu nie zawsze oznacza lepszą jakość czy wyrównanie nierówności. Dla paneli winylowych zazwyczaj zalecane są podkłady cienkie, ale o wysokiej gęstości i parametrach nośności, często nie grubsze niż 1-3 mm. Użycie zbyt grubego, miękkiego podkładu, nawet o dobrych parametrach akustycznych, może niestety zaszkodzić stabilności zamków paneli.

Układanie paneli winylowych na istniejącej podłodze (płytki, drewno, panele laminowane)

Czy to w ogóle możliwe?

Często pojawia się pokusa: "Czy mogę położyć panele winylowe prosto na to, co mam na podłodze, żeby zaoszczędzić na usuwaniu starej warstwy?". Odpowiedź brzmi: czasem tak, ale zawsze z zachowaniem ścisłych rygorów i pełnej świadomości ryzyka. Zazwyczaj najlepszym i najbezpieczniejszym rozwiązaniem dla długowieczności podłogi jest usunięcie starego wykończenia i przygotowanie podłoża "od zera".

Jednak w niektórych sytuacjach i pod pewnymi warunkami, instalacja paneli winylowych (najczęściej w systemie pływającym) na istniejącej podłodze jest dopuszczalna. Ale warunek płaskości, czystości i stabilności podłoża zastanego wciąż obowiązuje!

Układanie na płytkach ceramicznych lub gresie

To jeden z najczęstszych scenariuszy "układania na istniejącej podłodze". Płytki same w sobie tworzą stabilną, twardą powierzchnię, która teoretycznie mogłaby stanowić bazę. Ale jest jedno "ale" – fugi.

Fugi między płytkami to po prostu niewielkie zagłębienia. Na tle płaszczyzny płytek, te 1-3 mm (a czasem więcej) spadku są z punktu widzenia paneli winylowych znaczącymi nierównościami. Elastyczne panele winylowe położone bezpośrednio na płytkach, z czasem mogą "przetrzeć" się na krawędziach płytek lub pękać wzdłuż linii fug pod obciążeniem. Zarysy fug będą też wyraźnie widoczne na powierzchni nowej podłogi, psując efekt estetyczny.

Dlatego kluczowe jest wypełnienie fug. Stosuje się do tego specjalistyczne, szybkoschnące masy wyrównujące do podłóg, które dobrze przyczepiają się do płytek i fug. Powierzchnię płytek należy wcześniej dokładnie wyczyścić (odtłuścić!) i często delikatnie zagruntować. Masę rozprowadza się tak, by wypełniła fugi i stworzyła równą powierzchnię z licem płytek.

Nawet po wypełnieniu fug, cała powierzchnia płytek musi spełniać wymóg płaskości (np. 2mm/2m). Jeśli oryginalne płytki były położone nierówno lub są w różnym poziomie, samo wypełnienie fug nie wystarczy – konieczne może być zastosowanie cienkiej warstwy wylewki samopoziomującej na całość, o czym wspomnieliśmy w poprzednim rozdziale.

Na tak przygotowaną powierzchnię (płytki z wypełnionymi fugami i ewentualnie wyrównane wylewką) układamy dedykowany podkład winylowy z barierą paroizolacyjną (jeśli podłoże pod płytkami jest mineralne i jest ryzyko podciągania wilgoci) i dopiero na podkład panele. Bariera paroizolacyjna jest ważna, bo wilgoć może migrować przez fugi czy drobne pęknięcia w płytkach.

Układanie na istniejącej podłodze drewnianej (deski, parkiet)

Podłoga drewniana jako podłoże pod winyl to bardziej skomplikowany przypadek. Drewno "żyje" – pracuje pod wpływem zmian wilgotności i temperatury, kurcząc się i rozszerzając. Może skrzypieć, deski mogą być luźne lub nierówne.

Absolutnie kluczowe jest sprawdzenie stabilności istniejącej podłogi drewnianej. Wszelkie luźne deski czy parkiet muszą zostać solidnie zamocowane (przykręcone do legarów/podłoża, jeśli to deski, lub doklejone, jeśli to parkiet). Skrzypienie zazwyczaj świadczy o luzach, które trzeba wyeliminować.

Płaskość to kolejny wymóg. Jeśli deski są wypaczone, wygięte w "łódkę" lub w inny sposób nierówne, konieczne jest ich przeszlifowanie grubym papierem, aby uzyskać gładką powierzchnię. Stary lakier czy olej też lepiej usunąć szlifując, by zapewnić dobrą przyczepność (jeśli byłoby klejenie) lub po prostu uzyskać równą płaszczyznę.

Wilgotność drewna jest równie ważna, co wilgotność betonu. Zbyt wilgotne drewno pod szczelną warstwą winylu może pleśnieć lub gnić, a także powodować odkształcenia paneli winylowych. Pomiar wilgotności drewna specjalnym wilgotnościomierzem to konieczność. Dopiero gdy wilgotność drewna mieści się w normie dla paneli winylowych (zazwyczaj poniżej 10-12%, ale sprawdzić z producentem panela!), można myśleć o dalszych krokach.

Układając panele winylowe na podłożu drewnianym, stosuje się odpowiedni podkład, który redukuje wpływ drobnych ruchów drewna i poprawia akustykę (redukując ewentualne skrzypienie). Co z barierą paroizolacyjną? To często kontrowersyjne. Generalnie, drewno "oddycha". Zamykanie go szczelną folią PE od góry i dołu (jeśli np. pod spodem jest zimna piwnica) może prowadzić do gromadzenia się wilgoci w drewnie. Wielu ekspertów zaleca zastosowanie na podłożu drewnianym podkładu, który jednocześnie pełni rolę "oddychającej" warstwy separacyjnej lub dedykowanego podkładu zaprojektowanego specjalnie do instalacji na drewnie, unikając pełnej bariery PE, chyba że instrukcja producenta paneli lub podkładu wyraźnie wskazuje inaczej w konkretnym przypadku (np. bardzo suchego, stabilnego podłoża).

Układanie na panelach laminowanych lub starym PCV/Linoleum

Układanie paneli winylowych na istniejących panelach laminowanych jest rozwiązaniem zdecydowanie odradzanym przez większość producentów i specjalistów. Panele laminowane to również podłoga pływająca. Położenie kolejnej warstwy pływającej na pływającej prowadzi do wzajemnego przenoszenia ruchów, niestabilności, "pływania" podłogi pod nogami, problemów z zamkami paneli winylowych, a także może unieważnić gwarancje obu produktów. Po prostu, nie ma sensu. Stare panele laminowane zazwyczaj nie spełniają też wymogu idealnej płaskości i stabilności wymaganej przez winyl.

Jeśli stoisz przed dylematem laminat kontra winyl na laminacie, właściwą decyzją jest usunięcie starych paneli laminowanych. To praca prosta i szybka. Pod spodem znajdziesz wylewkę lub inne podłoże, które będziesz mógł przygotować prawidłowo pod winyl.

Stare wykładziny z PCV (popularnie zwane lenteksem) lub linoleum to inny przypadek. Jeśli są to wykładziny w rulonie, które są przyklejone do podłoża i stanowią idealnie płaską, twardą i stabilną warstwę, nie ma na nich pęcherzy, dziur, przetarć do gołego podłoża, a spoina między poszczególnymi arkuszami jest niewyczuwalna, teoretycznie można położyć panele winylowe (pływające) na nich. Jednak taka idealna wykładzina to rzadkość.

Większość starego PCV jest przetarta, miejscami oderwana, pofałdowana lub pod spodem znajdują się pozostałości kleju, które tworzą nierówności. Zazwyczaj, najlepszym rozwiązaniem jest usunięcie starego PCV/linoleum i przygotowanie podłoża poniżej. W przypadku klejonego PCV, usunięcie resztek kleju może być znaczącym wyzwaniem i wymagać frezowania podłoża, co wraca nas do konieczności wyrównania i gruntowania.

Podsumowując – układanie paneli winylowych na istniejącej podłodze wymaga szczegółowej analizy stanu tej podłogi i bezwzględnego przestrzegania tych samych zasad przygotowania podłoża (czystość, płaskość, suchość, stabilność), jak przy układaniu na nowej wylewce. Najczęściej wymaga to dodatkowych prac (wypełnianie fug, szlifowanie, wzmacnianie), które i tak generują koszty i czas, czasem porównywalne z usunięciem starej podłogi. Inwestycja w dobrze przygotowane podłoże zawsze procentuje.