Elewacja Drewniana Pionowa Montaż 2025

Zastanawiasz się, jak nadać swojemu domowi niepowtarzalny charakter? Elewacja drewniana pionowa montaż to sposób, by połączyć ponadczasową estetykę z trwałością. Ten rodzaj wykończenia elewacji cieszy się niesłabnącą popularnością, oferując doskonałą izolację i wentylację, a przy tym prezentując się niezwykle naturalnie i stylowo. Krótko mówiąc, montaż elewacji z drewna w układzie pionowym to rozwiązanie, które warto rozważyć, jeśli cenisz sobie piękno naturalnych materiałów i nowoczesne rozwiązania architektoniczne.

Przyjrzyjmy się bliżej kilku aspektom związanym z doborem materiałów do izolacji i montażu elewacji drewnianej pionowej. W procesie ocieplenia budynku pod elewację drewnianą często stosuje się wełnę mineralną lub styropian. Optymalna grubość materiału izolacyjnego nie powinna być mniejsza niż 12 cm. Wybór między tymi materiałami to indywidualna kwestia, zależna od specyfiki projektu i oczekiwanych właściwości. Wełna mineralna, znana ze swojej niepalności i doskonałych parametrów izolacyjnych oraz akustycznych, jest chętnie wybierana w przypadku konstrukcji wentylowanych. Pamiętajmy, że decydując się na wełnę, warto wybrać odmianę półtwardą, dedykowaną właśnie do tego typu rozwiązań konstrukcyjnych. Styropian natomiast oferuje inne zalety, które mogą być korzystne w konkretnych sytuacjach.

Po wyborze odpowiedniego materiału izolacyjnego i określeniu jego grubości, przechodzimy do kolejnego kluczowego etapu – zastanawiamy się, jak wykonać elewację drewnianą w praktyce. Wybór między wełną mineralną a styropianem ma bezpośredni wpływ na dalsze prace, zwłaszcza na sposób montażu desek elewacyjnych. W przypadku obu materiałów, należy pamiętać o stworzeniu szczelnej i skutecznej izolacji, która ochroni budynek przed utratą ciepła i negatywnymi czynnikami atmosferycznymi. Prawidłowe przygotowanie podłoża i dobranie odpowiedniego systemu izolacji to fundament trwałej i estetycznej elewacji drewnianej.

Przygotowanie Podłoża i Dobór Materiału Izolacyjnego

Wybór drewna, czy to egzotycznego, czy krajowego, na elewację drewnianą jest silnie uzależniony od kilku kluczowych czynników. Wśród nich, na pierwszym miejscu znajduje się rodzaj materiału, którym planujemy ocieplić budynek – wełna mineralna czy styropian – oraz jego grubość. Nie ma tu miejsca na kompromisy; minimalna grubość warstwy izolacyjnej powinna wynosić 12 cm, aby zapewnić odpowiednie parametry termiczne.

Decyzja o wyborze materiału izolacyjnego to kwestia głęboko indywidualna, zależna od specyfiki budynku, klimatu i oczekiwań inwestora. Zanim jednak postawimy kropkę nad i, warto z rozwagą przyjrzeć się zarówno plusom, jak i minusom obu rozwiązań izolacyjnych. To od nich, a w zasadzie od ich właściwości, będzie zależał dalszy przebieg prac, a przede wszystkim montaż desek elewacyjnych.

Wełna mineralna to materiał o niekwestionowanych zaletach. Jej niepalność stanowi nie tylko atut w kontekście bezpieczeństwa, ale również bywa wymogiem w określonych przepisach budowlanych. Do tego dochodzą jej znakomite właściwości izolacyjne i akustyczne, co sprawia, że bardzo często montaż elewacji z drewna jest realizowany właśnie z jej wykorzystaniem. Tworzy barierę zarówno dla zimna, jak i niechcianych dźwięków z zewnątrz.

Jeśli nasz wybór padł na wełnę mineralną, nie wolno zapomnieć o pewnym kluczowym szczególe – typie wełny. Do konstrukcji wentylowanych, w tym elewacji drewnianych z pionowym montażem, zalecana jest wełna półtwarda. Ten rodzaj wełny charakteryzuje się odpowiednią sztywnością, która ułatwia jej montaż w przestrzeniach między legarami i zapewnia stabilność układu. Wełna miękka mogłaby ulec osiadaniu, co negatywnie wpłynęłoby na jakość izolacji wertykalnej elewacji.

Pamiętajmy, że dobre przygotowanie podłoża to nie tylko czysta i wyrównana powierzchnia. To również odpowiednie zabezpieczenie jej przed wilgocią i innymi czynnikami, które mogłyby negatywnie wpłynąć na drewno w przyszłości. Im lepiej przygotowane podłoże, tym trwalsza i piękniejsza elewacja na lata.

Styropian, z drugiej strony, również ma swoje miejsce w świecie izolacji. Jest materiałem lekkim i łatwym w obróbce, a jego właściwości izolacyjne, zwłaszcza termiczne, stoją na wysokim poziomie. Może być atrakcyjną opcją w przypadku określonych typów konstrukcji, ale wymaga szczególnej uwagi przy zapewnieniu odpowiedniej wentylacji elewacji, aby uniknąć problemów z wilgocią.

Decyzja o wyborze materiału izolacyjnego powinna być poprzedzona rzetelną analizą i, w miarę możliwości, konsultacją ze specjalistą. Każdy budynek jest inny i wymaga indywidualnego podejścia. Nie ma jednego magicznego rozwiązania, które sprawdzi się wszędzie. Trzeba wziąć pod uwagę rodzaj konstrukcji, lokalne warunki klimatyczne, budżet i oczekiwania estetyczne.

Grubość izolacji to kolejny element, którego nie można lekceważyć. Minimalne 12 cm to punkt wyjścia, ale w wielu przypadkach, zwłaszcza w strefach klimatycznych o ostrzejszych zimach, warto rozważyć grubszą warstwę. Im lepsza izolacja, tym niższe rachunki za ogrzewanie i większy komfort termiczny w budynku.

Warto pomyśleć o przyszłości już na etapie projektowania i wyboru materiałów. Drewno na elewacji będzie wymagało okresowej konserwacji, a dostęp do niego będzie uzależniony od konstrukcji elewacji. Odpowiednie przygotowanie podłoża i dobrze zaprojektowana warstwa izolacyjna to inwestycja w długowieczność naszej elewacji.

Przygotowanie podłoża obejmuje również usunięcie wszelkich nierówności, starych tynków czy farb, które mogłyby osłabić przyczepność kolejnych warstw. Powierzchnia powinna być sucha, czysta i stabilna. Czasami może być konieczne zastosowanie odpowiednich preparatów gruntujących, które wzmocnią podłoże i poprawią przyczepność.

Niezależnie od wyboru materiału izolacyjnego, kluczowe jest precyzyjne wykonanie prac. Niedociągnięcia na tym etapie mogą skutkować powstawaniem mostków termicznych, przez które uciekać będzie ciepło, a wilgoć będzie wnikać do wnętrza przegrody. Diabeł tkwi w szczegółach, a w przypadku elewacji drewnianej te szczegóły mają ogromne znaczenie.

Podsumowując, przygotowanie podłoża i dobór materiału izolacyjnego pod elewację drewnianą to etapy, które wymagają szczególnej uwagi i staranności. Od nich zależy nie tylko skuteczność izolacji, ale również trwałość i estetyka całej elewacji. Pamiętajmy o minimalnej grubości izolacji i właściwościach materiałów, które wybieramy. Inwestycja w wysokiej jakości materiały i precyzyjne wykonanie zwrócą się w postaci niższych kosztów eksploatacji i pięknej, trwałej elewacji przez wiele lat.

Konstrukcja Nośna Elewacji Drewnianej Pionowej

Gdy mamy już przygotowane podłoże i wybrany materiał izolacyjny, przychodzi czas na budowę kręgosłupa naszej elewacji – konstrukcji nośnej. W przypadku okładziny drewnianej mocowanej na budynku ocieplonym wełną mineralną, mówimy o solidnej kratownicy, składającej się z legarów i kontrlegarów. Warto zaznaczyć, że legary mogą być wykonane zarówno z drewna egzotycznego, jak i krajowego, byleby charakteryzowały się odpowiednią gęstością i przekrojem, zapewniającym im wytrzymałość i stabilność.

Pierwszym, i zarazem jednym z najważniejszych etapów, jest zamontowanie legarów głównych do muru budynku. Te elementy stanowią podstawę całej konstrukcji, dlatego precyzja jest tu kluczowa. Zaleca się, aby rozstaw legarów głównych nie przekraczał 1,0 metra, licząc od tzw. punktu „0”, czyli ustalonego punktu odniesienia, zazwyczaj najniżej położonego miejsca na elewacji. Dlaczego 1 metr? Chodzi o zapewnienie odpowiedniej sztywności konstrukcji i umożliwienie prawidłowego rozłożenia ciężaru desek elewacyjnych.

Co niezwykle istotne, legary główne muszą być zakotwiczone zgodnie z późniejszym kierunkiem ułożenia desek elewacyjnych. Jeśli deski mają być montowane pionowo, legary główne również powinny być ustawione w pionie. Jest to kluczowe dla prawidłowego działania wentylacji elewacji i zapobiegania gromadzeniu się wilgoci. Jeśli o tym zapomnimy, cały montaż elewacji z drewna może zakończyć się fiaskiem i kosztownymi poprawkami. To trochę jak budowanie domu od dachu – niby można, ale to bez sensu i może się skończyć zawaleniem.

Po precyzyjnym zamontowaniu i wypionowaniu legarów głównych, przechodzimy do montażu kontrlegarów. Te mniejsze elementy mocujemy w odwrotnym kierunku do legarów głównych, czyli w tym przypadku, jeśli legary główne są pionowe, kontrlegary będą montowane poziomo. Ich rozstaw nie powinien być większy niż 35-40 cm, ponownie licząc od punktu „0”. Te elementy tworzą ruszt, do którego bezpośrednio mocowane będą deski elewacyjne. Mniejszy rozstaw kontrlegarów gwarantuje lepsze podparcie dla desek i minimalizuje ryzyko ich wypaczania czy deformacji.

W ten sposób powstaje wspomniana kratownica, czyli układ legara głównego i kontrlegara. Ta dwuwarstwowa konstrukcja jest nie tylko nośna, ale również tworzy przestrzeń wentylacyjną między elewacją a ścianą budynku. Ta szczelina wentylacyjna jest absolutnie kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania elewacji drewnianej i zapobiegania problemom z wilgocią, pleśnią i grzybami. Bez odpowiedniej wentylacji, drewno będzie narażone na niszczące działanie wody, co drastycznie skróci żywotność naszej elewacji.

Przestrzeń powstałą pomiędzy poszczególnymi warstwami legarów (między murem a legarami głównymi) należy szczelnie wypełnić wełną mineralną. To właśnie w tę przestrzeń wkładamy naszą izolację. Pamiętajmy o precyzji i staranności, aby uniknąć pozostawienia pustych przestrzeni, które mogłyby stanowić mostki termiczne. Dobre wypełnienie izolacją jest wymagane, aby przeprowadzić montaż elewacji z drewna w sposób zalecany przez specjalistów i zapewnić maksymalną efektywność termiczną.

Odpowiednie przekroje drewna na legary i kontrlegary są równie ważne. Przykładowo, na legary główne często stosuje się drewno o przekroju 50x50 mm, a na kontrlegary 25x50 mm. Jednak ostateczny wybór powinien być uzależniony od obciążenia elewacji i zaleceń projektanta. Nie można lekceważyć statyki konstrukcji.

Ważne jest również, aby drewno stosowane na konstrukcję nośną było odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią i szkodnikami. Impregnacja drewna jest niezbędna, aby przedłużyć jego żywotność i zapobiec jego degradacji. To inwestycja, która się opłaci.

Podsumowując, budowa konstrukcji nośnej pod elewację drewnianą to precyzyjny proces, który wymaga wiedzy i doświadczenia. Prawidłowo wykonana kratownica z legarów i kontrlegarów, odpowiednio zakotwiona i wypełniona izolacją, jest gwarancją stabilności, trwałości i prawidłowej wentylacji elewacji pionowej z drewna. Nie śpieszmy się na tym etapie, bo błędy mogą okazać się bardzo kosztowne w przyszłości.

Montaż Foli Wiatroizolacyjnej i Łat Dylatacyjnych

Po wzniesieniu solidnej konstrukcji nośnej i precyzyjnym wypełnieniu przestrzeni izolacją, przyszedł czas na kolejny, niezwykle ważny element naszej układanki – folię wiatroizolacyjną. Zastanawiasz się, jak wykonać elewację drewnianą, aby była naprawdę trwała i odporna na warunki atmosferyczne? To właśnie folia wiatroizolacyjna jest jedną z tych barier, które w tym pomagają.

Na tak przygotowaną i ocieploną konstrukcję nośną – tę naszą kratownicę z legarów i kontrlegarów wypełnioną wełną mineralną – nakładamy folię wiatroizolacyjną. Jej nazwa sama w sobie jest bardzo sugestywna i doskonale oddaje jej główną rolę. Zadaniem tej folii jest ochrona ściany budynku, a co za tym idzie, całej warstwy izolacyjnej i konstrukcji nośnej, przed niekorzystnym działaniem wiatru.

Wiatr, wbrew pozorom, potrafi narobić sporo szkód. Przewiewając przez szczeliny w elewacji (które w elewacji wentylowanej są elementem pożądanym), wiatr może wyciągać ciepłe powietrze z warstwy izolacyjnej, obniżając jej skuteczność. Dodatkowo, wiatr może pchać wilgoć w głąb konstrukcji. Folia wiatroizolacyjna stanowi skuteczną barierę, która zatrzymuje wiatr i chroni izolację przed przewiewaniem, jednocześnie pozwalając na swobodny przepływ pary wodnej z wnętrza budynku na zewnątrz. Jest to kluczowe dla utrzymania suchej konstrukcji i uniknięcia problemów z zawilgoceniem.

Montaż folii wiatroizolacyjnej musi być wykonany z dużą starannością. Pasy folii należy układać z zakładem, zazwyczaj około 10-15 cm, i szczelnie kleić specjalną taśmą do folii wiatroizolacyjnych. Należy również zwrócić szczególną uwagę na połączenia folii z oknami, drzwiami i innymi elementami konstrukcyjnymi, aby zapewnić maksymalną szczelność. Każda nieszczelność w folii wiatroizolacyjnej to potencjalny mostek termiczny i miejsce wnikania wilgoci.

Kolejnym, bardzo ważnym etapem prac, po zamontowaniu folii wiatroizolacyjnej, jest montaż łat dylatacyjnych. Te łatki, w odróżnieniu od wcześniej zamontowanych kontrlegarów, mają nieco inne zadanie. Służą one do stworzenia szczeliny wentylacyjnej między folią wiatroizolacyjną a deskami elewacyjnymi. Ta szczelina wentylacyjna jest tą „wisienką na torcie” w systemie elewacji wentylowanej, która zapewnia prawidłowy przepływ powietrza i odprowadzanie wilgoci z konstrukcji.

Łaty dylatacyjne montuje się pionowo, do kontrlegarów poziomych (pamiętajmy o kratownicy: legary główne pionowe, kontrlegary poziome, łatki dylatacyjne pionowe, deski elewacyjne pionowe). Ich grubość, zazwyczaj 2-3 cm, określa szerokość szczeliny wentylacyjnej. Rozstaw łat dylatacyjnych jest uzależniony od rozstawu kontrlegarów i typu mocowania desek elewacyjnych, ale często pokrywa się z rozstawem kontrlegarów (około 35-40 cm), tworząc równe płaszczyzny do mocowania desek. To trochę jak tworzenie rusztu, do którego będziemy przybijać lub przykręcać deski elewacyjne. Te łatki to taka dodatkowa przestrzeń do „oddychania” dla naszej elewacji.

Ważne jest, aby łatki dylatacyjne były wykonane z drewna o odpowiedniej jakości i były zaimpregnowane, podobnie jak elementy konstrukcji nośnej. Będą one stanowić część widocznej, czy w zasadzie niewidocznej, ale kluczowej, warstwy naszej elewacji i muszą być odporne na wilgoć i szkodniki. Nawet jeśli nie widać ich gołym okiem, pełnią bardzo ważną funkcję.

Prawidłowo wykonany montaż folii wiatroizolacyjnej i łat dylatacyjnych to gwarancja, że nasza elewacja będzie sucha, a drewno nie będzie narażone na degradację spowodowaną wilgocią. To kluczowe etapy w procesie montażu elewacji z drewna, które często bywają niedoceniane, a mają ogromny wpływ na trwałość i estetykę elewacji w długim okresie.

Łatki dylatacyjne zapewniają swobodny przepływ powietrza w przestrzeni między folią a deskami. Powietrze to odprowadza wilgoć, która może pojawić się w tej przestrzeni, czy to w wyniku dyfuzji pary wodnej z wnętrza budynku, czy też wskutek niewielkich przecieków przez okładzinę drewnianą. Bez tej szczeliny, wilgoć mogłaby gromadzić się i prowadzić do powstawania pleśni, grzybów i degradacji drewna. Pamiętajmy, że drewno „pracuje” – w zależności od wilgotności powietrza kurczy się lub rozszerza. Szczelina dylatacyjna minimalizuje naprężenia związane z tą pracą drewna, co jest ważne dla stabilności całej elewacji.

Montaż łat dylatacyjnych wymaga precyzji, aby uzyskać równą płaszczyznę pod montaż desek elewacyjnych. Wszelkie nierówności na tym etapie będą widoczne na finalnej elewacji. Warto używać poziomicy i miarki, aby mieć pewność, że wszystko jest jak w zegarku.

Warto zwrócić uwagę na to, aby folia wiatroizolacyjna była odpowiednio zabezpieczona przed uszkodzeniem mechanicznym podczas montażu łat dylatacyjnych. Jeden nieostrożny ruch i możemy uszkodzić barierę ochronną, co zniweczy jej funkcję. Praca wymaga uwagi i delikatności.

Podsumowując, folia wiatroizolacyjna i łatki dylatacyjne to elementy, które choć niewidoczne, odgrywają kluczową rolę w systemie elewacji wentylowanej z drewnianym wykończeniem. Ich prawidłowy montaż jest niezbędny do zapewnienia trwałości, odporności na warunki atmosferyczne i zdrowego mikroklimatu dla konstrukcji. Nie lekceważmy tych etapów, bo od nich zależy, czy nasza elewacja będzie piękna i funkcjonalna przez wiele lat.

Montaż Desek Elewacyjnych Drewnianych Pionowo

To jest moment, na który wielu czeka – montaż desek elewacyjnych drewnianych pionowo. Po skrupulatnym przygotowaniu podłoża, zainstalowaniu izolacji, budowie konstrukcji nośnej z legarów i kontrlegarów oraz montażu folii wiatroizolacyjnej i łat dylatacyjnych, wreszcie możemy zobaczyć finalny efekt naszej pracy. To trochę jak kładzenie płytek w łazience po wszystkich wcześniejszych przygotowaniach – w końcu widać konkretne postępy i jest blisko końca.

Montaż desek elewacyjnych w układzie pionowym jest niezwykle estetycznym rozwiązaniem, które nadaje budynkowi nowoczesny i dynamiczny wygląd. Co więcej, taki układ desek ułatwia odprowadzanie wody opadowej z powierzchni elewacji. Woda spływa pionowo wzdłuż desek i nie zalega na ich powierzchni, co jest korzystne dla trwałości drewna.

Przygotowanie desek przed montażem jest równie ważne, jak ich właściwe przykręcanie czy przybijanie. Deski powinny być odpowiednio zabezpieczone przed warunkami atmosferycznymi – najlepiej za pomocą wysokiej jakości oleju do elewacji drewnianych lub lakieru. Olej wnika w głąb drewna, chroniąc je przed wilgocią, promieniowaniem UV i grzybami, jednocześnie podkreślając jego naturalne piękno. Impregnacja powinna być wykonana ze wszystkich stron deski, w tym również na pióro i wpust (jeśli deski są tego typu), zanim deski trafią na ścianę.

Sam montaż desek pionowych odbywa się do łat dylatacyjnych, które zamontowane są również pionowo na kontrlegarach. Jak wcześniej wspomniano, rozstaw łatek dylatacyjnych jest często dostosowany do systemu montażu desek. Deski można mocować na kilka sposobów. Najczęściej spotykane metody to: mocowanie na wkręty widoczne, mocowanie na wkręty niewidoczne (za pomocą specjalnych systemów montażowych) lub przybijanie gwoździami elewacyjnymi. Wybór metody mocowania zależy od rodzaju desek, estetycznych preferencji i zaleceń producenta desek.

Mocowanie na wkręty widoczne jest najprostszą i najszybszą metodą, ale główki wkrętów są widoczne na powierzchni desek, co może być mniej estetyczne dla niektórych. Warto wybierać wkręty ze stali nierdzewnej, aby uniknąć rdzawych zacieków na elewacji. Długość wkrętów powinna być dobrana w taki sposób, aby wkręt solidnie wszedł w łatę dylatacyjną.

Mocowanie na wkręty niewidoczne to rozwiązanie bardziej estetyczne, ale zazwyczaj bardziej pracochłonne i wymagające zastosowania specjalistycznych klamer lub klipsów, które mocują deski od tyłu lub od boku. Ten system ukrywa elementy mocujące, dzięki czemu elewacja prezentuje się bardzo gładko i nowocześnie. Koszt takich systemów może być jednak wyższy.

Przybijanie gwoździami elewacyjnymi, choć tradycyjne, wymaga pewnej wprawy i precyzji, aby nie uszkodzić desek i aby gwoździe były wbite prosto i równo. Podobnie jak w przypadku wkrętów, warto wybierać gwoździe ze stali nierdzewnej. Metoda ta może być szybsza w przypadku dużej powierzchni, ale wymaga odpowiedniego doświadczenia.

Bez względu na wybraną metodę mocowania, kluczowe jest zachowanie odpowiednich odstępów między deskami. Szczeliny między deskami, nazywane fugami, pełnią ważną funkcję – pozwalają drewnu swobodnie pracować w zależności od zmian wilgotności i temperatury powietrza. Zazwyczaj stosuje się szczeliny o szerokości 5-8 mm, ale dokładna szerokość powinna być zgodna z zaleceniami producenta desek. Nieprzestrzeganie tego może prowadzić do wypaczania i pękania desek.

Montaż zaczynamy zazwyczaj od jednego z narożników budynku, pracując stopniowo wzdłuż ściany. Ważne jest, aby pierwsza deska była zamontowana idealnie w pionie, ponieważ to ona wyznaczy kierunek dla kolejnych. Należy używać poziomicy na każdym etapie pracy, aby mieć pewność, że deski są montowane prosto.

W przypadku połączeń desek na długości (jeśli ściana jest dłuższa niż dostępne deski), zaleca się, aby połączenia były wykonane w sposób schludny i dyskretny. Można stosować połączenia na pióro i wpust, jeśli deski są takiego typu, lub przycinać deski pod kątem i łączyć je na zakładkę.

Podczas montażu desek należy uważać, aby nie uszkodzić powierzchni drewna. Wszelkie zarysowania czy wgniecenia będą widoczne na finalnej elewacji. Warto używać miękkich podkładek pod narzędzia i unikać stawiania ciężkich przedmiotów na deski.

Po zakończeniu montażu wszystkich desek elewacyjnych, przychodzi czas na wykonanie detali, takich jak wykończenia narożników, opaski wokół okien i drzwi oraz elementy wentylacyjne na górze i na dole elewacji. Elementy wentylacyjne, w postaci listew maskujących z siatką wentylacyjną, są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania szczeliny wentylacyjnej. Bez nich, powietrze nie będzie mogło swobodnie przepływać przez przestrzeń za deskami.

Ostatnim etapem jest zazwyczaj ponowne zabezpieczenie powierzchni elewacji. Jeśli deski były wstępnie olejowane lub lakierowane, po montażu można nałożyć dodatkową warstwę ochronną, aby zapewnić maksymalną trwałość i estetykę. To tak jak z polerowaniem mebli – dodaje ostatni szlif i zabezpiecza powierzchnię.

Montaż desek elewacyjnych drewnianych pionowo wymaga precyzji, cierpliwości i uwagi na szczegóły. Odpowiednie przygotowanie drewna, wybór metody mocowania, zachowanie odstępów między deskami i wykonanie detali to klucz do sukcesu. Dobrze wykonana elewacja drewniana pionowa będzie nie tylko pięknie wyglądać, ale również służyć nam przez wiele lat, będąc wizytówką naszego domu.

Przykładowo, dla ściany o powierzchni 50 m², przy deskach elewacyjnych o szerokości 12 cm, będziemy potrzebować około 417 metrów bieżących desek (50 m² / 0,12 m). Do tego trzeba doliczyć odpad materiału, zazwyczaj około 10-15%, w zależności od skomplikowania elewacji i długości desek. Czyli w tym przypadku będziemy potrzebować około 460-480 metrów bieżących desek.

Wkręty, w przypadku mocowania na wkręty widoczne, potrzebne będą co około 35-40 cm na każdej desce, czyli po dwa wkręty na szerokość deski w przypadku mocowania do łat dylatacyjnych. Dla deski o długości 3 metrów, zamocowanej do łat w rozstawie 40 cm, będziemy mieli około 8 punktów mocowania, czyli 16 wkrętów na deskę. Prosty rachunek pokaże nam, ile wkrętów będziemy potrzebować na całą elewację.

Pamiętajmy, że koszty montażu desek elewacyjnych mogą się różnić w zależności od regionu, doświadczenia ekipy montażowej, skomplikowania elewacji i wybranej metody mocowania. Średnio, koszt samego montażu, bez materiałów, może wynosić od 60 do 120 zł za metr kwadratowy.