Panele Czy Parkiet? Porównanie i Wybór Podłogi w 2025 Roku

Stając przed wyborem podłogi, wielu inwestorów zderza się z odwiecznym dylematem: parkiet czy panele? To pytanie, które elektryzuje niczym przetarcie wełnianego swetra o starą wykładzinę. Nie ma tu jednej prostej recepty pasującej do każdego, ponieważ w istocie sprowadza się to do zważenia własnych priorytetów: inwestycji w długowieczność naturalnego drewna z możliwością renowacji versus poszukiwania rozwiązań szybszych w montażu i często bardziej przystępnych cenowo na start.

Zanim zagłębimy się w niuanse każdego z rozwiązań, przyjrzyjmy się kluczowym różnicom, które definiują dyskusję "parkiet czy panele" i wskażmy, na co zwrócić szczególną uwagę. Decyzja o wyborze podłogi drewnianej wprowadza nas w świat materiałów, które od wieków cenione są za swój wygląd i komfort użytkowania, stanowiąc bazę wielu udanych aranżacji wnętrz. Współczesność oferuje jednak szerszą perspektywę, wprowadzając do gry panele, które pod wieloma względami rzucają wyzwanie tradycyjnemu parkietowi, przynosząc ze sobą nowe korzyści i wyzwania.

Szczegółowe porównanie obu typów podłóg ukazuje różnice, które mają realny wpływ na codzienne użytkowanie, trwałość oraz proces instalacji. Analiza tych aspektów pozwala zrozumieć, dlaczego jedno rozwiązanie sprawdzi się lepiej w konkretnym przypadku, podczas gdy drugie może okazać się kompletnie nie trafionym wyborem, prowadzącym do frustracji i nieplanowanych wydatków. Warto więc dokładnie poznać charakterystykę obu materiałów, by podjęta decyzja była świadoma i odpowiadała indywidualnym potrzebom i warunkom.

Patrząc na te dane, widzimy, że podłoga to nie tylko materiał, ale cały system i długofalowa inwestycja. Wykres poniżej przedstawia przybliżone koszty materiału dla różnych opcji, co może stanowić wstęp do głębszej analizy ekonomicznej, którą rozwiniemy w kolejnych częściach naszego artykułu.

Jak widać na wykresie i w tabeli, rozpiętość cenowa jest ogromna i często determinuje wstępny wybór. Jednak skupienie się wyłącznie na cenie materiału to błąd, który może zemścić się w przyszłości. Pełna kalkulacja musi uwzględniać koszty montażu, podkładów, chemii, a także koszty utrzymania i ewentualnych renowacji. Czy podłoga, która jest tania w zakupie, okaże się faktycznie tańsza w dłuższej perspektywie? Na to pytanie postaramy się odpowiedzieć, zagłębiając się w poszczególne aspekty życia obu rodzajów podłóg.

Trwałość i Możliwość Odnawiania: Czy Parkiet Zawsze Wytrzyma Dłużej?

o trwałość często bywa punktem zwrotnym w debacie "parkiet czy panele". Naturalnym skojarzeniem z parkietem litym jest długowieczność – podłogi drewniane sprzed dziesiątek, a nawet setek lat, wciąż zdobią wnętrza kamienic czy starych dworów.

Faktycznie, lity parkiet wykonany z odpowiednio twardych gatunków drewna, jak dąb, jesion, grab czy buk (choć buk wymaga szczególnej kontroli wilgotności), może służyć użytkownikom przez 50 lat i dłużej. Sekret jego imponującej żywotności tkwi nie tylko w solidności materiału, ale przede wszystkim w możliwości jego odnawiania.

Proces renowacji, znany jako cyklinowanie, polega na mechanicznym ścieraniu wierzchniej warstwy drewna wraz z uszkodzeniami, zarysowaniami i starą powłoką lakieru lub oleju. Jest to metoda, która w dosłownym tego słowa znaczeniu odmładza podłogę, przywracając jej pierwotne piękno i gładkość.

W zależności od grubości klepki litej (standardowo 16-22 mm), parkiet można cyklinować wielokrotnie – nawet 5 do 10 razy przez cały okres jego użytkowania. Przyjmując, że każde cyklinowanie usuwa około 0.7-1.5 mm materiału (precyzyjne szlifowanie nowoczesnymi maszynami jest bardziej oszczędne niż kiedyś), podłoga o grubości 20 mm ma w sobie ogromny potencjał renowacyjny.

Na przykład, podłoga dębowa klasy Premium, o twardości Brinella ok. 3.7-4.0, w połączeniu z odpowiednim systemem klejenia, potrafi znieść naprawdę wiele. Nawet w przypadku intensywnie użytkowanych pomieszczeń, gdzie zarysowania pojawiają się stosunkowo szybko, okres między cyklinowaniami może wynosić 15-25 lat.

Ale uwaga, nie każdy "parkiet" jest sobie równy. Parkiet warstwowy (często mylony z panelami laminowanymi) również jest wykonany z drewna, ale składa się z kilku warstw drewna lub sklejki, z wierzchnią warstwą z drewna szlachetnego. To właśnie grubość tej warstwy wierzchniej (tzw. użytkowego) determinuje, ile razy podłoga może być poddana cyklinowaniu.

Panele warstwowe mają zwykle warstwę użytkową o grubości od 2.5 mm do 6 mm. Warstwa 2.5 mm zazwyczaj nie nadaje się do pełnego cyklinowania, ewentualnie do delikatnego odświeżenia przez przeszlifowanie papierem o bardzo drobnej gradacji i ponowne lakierowanie lub olejowanie. Warstwy o grubości 4-6 mm pozwalają na 1-3 cyklinowania, co nadal jest imponujące w porównaniu do paneli laminowanych, ale blednie przy potencjale litego parkietu.

Przechodząc do paneli laminowanych, obraz trwałości i renowacji zmienia się diametralnie. Panele te składają się z rdzenia HDF, papieru z wzorem imitującym drewno (lub inny materiał) i wierzchniej, przezroczystej warstwy użytkowej wykonanej z żywic melaminowych.

Ich trwałość określa klasa ścieralności, oznaczana wskaźnikiem AC (Abrasion Class). Klasa AC3 jest podstawowa (do użytku domowego o małym natężeniu ruchu), AC4 – do użytku domowego o średnim i intensywnym natężeniu oraz do użytku komercyjnego o małym natężeniu. Panele AC5 i AC6 są przeznaczone do bardzo intensywnego użytku domowego i komercyjnego.

I tu tkwi zasadnicza różnica – warstwa użytkowa paneli laminowanych nie jest drewnem, nie można jej cyklinować. Gdy panel laminowany ulegnie uszkodzeniu – głębokie zarysowanie, wgniecenie, odprysk laminatu – jedyną opcją jest wymiana uszkodzonego elementu lub całego fragmentu podłogi, co bywa karkołomne, zwłaszcza gdy system klik jest stary lub podłoga jest mocno zabrudzona w szczelinach.

Pomyślmy o tym w kategoriach cyklu życia produktu. Inwestując w parkiet lity, płacimy więcej na starcie, ale otrzymujemy podłogę, którą co 15-20 lat możemy odnowić niewielkim kosztem (w porównaniu do całkowitej wymiany), efektywnie resetując jej wygląd i funkcjonalność. To jak z dobrze zaprojektowanym meblem z litego drewna – można go przemalować, przetapicerować, odrestaurować. Z tanimi panelami laminowanymi jest jak z meblami z płyty meblowej – po kilku latach intensywnego użytkowania, gdy pojawiają się odpryski i przetarcia, zazwyczaj lądują na śmietniku.

To dlatego, gdy mówimy o prawdziwej, długoterminowej trwałości podłogi, szala często przechyla się na stronę parkietu z możliwością wielokrotnego cyklinowania. Oczywiście, panel AC6 w salonie o normalnym użytkowaniu też przetrwa wiele lat, może nawet 20-25. Ale czy będzie wyglądał równie świeżo jak parkiet poddany cyklinowaniu? Raczej nie.

Dodatkowo, naturalne drewno starzeje się szlachetnie – zmienia kolor, nabiera charakteru. Panele laminowane imitują ten proces, ale ich wzór jest statyczny, powtarzalny, a ewentualne przetarcia ujawniają warstwę bazową, co psuje efekt.

Argumentem bywa też odporność na uderzenia. Twardy parkiet (np. dębowy) jest odporny na normalne użytkowanie, ale upadek ciężkiego przedmiotu może pozostawić wgniecenie. Dobry panel laminowany o wysokiej klasie udarności też potrafi sporo znieść. Różnica polega na tym, że drobne wgniecenia czy rysy na parkiecie można z czasem usunąć podczas cyklinowania, a na panelu pozostaną już na zawsze (o ile nie wymieni się uszkodzonego elementu).

Z mojego doświadczenia – pracując z klientami, którzy decydowali się na podłogi w wynajmowanych mieszkaniach lub domach "na sprzedaż" – panele laminowane wysokiej klasy często były wyborem podyktowanym niższym kosztem początkowym i szybszym zwrotem inwestycji w krótkim okresie. Tam, gdzie podłoga miała służyć "na lata" w domu dla rodziny, znacznie częściej pojawiało się marzenie o parkiecie.

Warunkiem koniecznym długowieczności obu typów podłóg jest jednak właściwa pielęgnacja. Parkiet wymaga dedykowanych środków do drewna (lakierowanego lub olejowanego), unikania nadmiaru wody i utrzymywania stabilnej wilgotności powietrza w pomieszczeniu (np. 45-60%). Panele, zwłaszcza laminowane, również nie lubią nadmiaru wody i wymagają środków dedykowanych ich powierzchni, choć są generalnie mniej wymagające pod względem klimatycznym.

Pojawienie się paneli winylowych (LVT, SPC) trochę zmieniło ten obraz w segmencie paneli, oferując znacznie wyższą odporność na wilgoć i dobrą trwałość warstwy użytkowej, często imitującej drewno lub kamień. Jednak panele winylowe to zupełnie inny materiał niż drewno, z własnymi wadami i zaletami (np. mniejsza sztywność, podatność na zarysowania cienką warstwą PCV, a dyskusyjny wpływ na środowisko).

Podsumowując tę część, parkiet lity i warstwowy klejony mają potencjalnie znacznie dłuższą żywotność dzięki możliwości renowacji. Panele laminowane i warstwowe na klik (z cienką warstwą drewna) to produkty o określonym, zazwyczaj krótszym cyklu życia, po którego upływie wymagają całkowitej wymiany. Zatem, odpowiadając na pytanie zawarte w tytule rozdziału: nie, parkiet nie *zawsze* wytrzyma dłużej od *każdego* panelu (panel winylowy może przetrwać długo w wilgotnych warunkach, gdzie parkiet szybko się zniszczy), ale parkiet lity ma potencjał najdłuższej żywotności *jako powierzchnia odnawialna*, co jest kluczową różnicą.

Koszty Zakupu, Montażu i Użytkowania: Analiza Cen Paneli i Parkietu

Kiedy emocje związane z estetyką i marzeniami o drewnianej podłodze opadną, na plac boju wkracza bezlitosna kalkulacja finansowa. Porównanie kosztów zakupu, montażu i użytkowania jest często tym, co definitywnie rozstrzyga dylemat parkiet czy panele do mieszkania lub domu.

Na pierwszy rzut oka różnica w cenie zakupu samego materiału potrafi przyprawić o zawrót głowy. Jak już widzieliśmy na wykresie, podstawowe panele laminowane można kupić już za 30-50 PLN/m², podczas gdy cena najtańszego litego parkietu dębowego zazwyczaj startuje od 200 PLN/m² i szybko pnie się w górę do 400-600+ PLN/m² za gatunki egzotyczne, deski warstwowe najwyższej klasy czy parkiet pałacowy.

Panele laminowane wyższej klasy ścieralności (AC5, AC6) mogą kosztować 80-150 PLN/m², a panele warstwowe drewniane lub winylowe często wpadają w przedział 150-400 PLN/m². Mimo to, nawet "premium" w segmencie paneli jest często tańsze od "podstawowego" parkietu litego.

Ale koszt zakupu materiału to tylko wierzchołek góry lodowej. Kluczowym elementem, często niedoszacowanym, jest koszt montażu. Układanie paneli, zwłaszcza laminowanych i winylowych na klik, jest stosunkowo proste. Standardowy cennik za położenie paneli pływająco to zazwyczaj 30-60 PLN/m². Wielu inwestorów decyduje się na montaż samodzielny, oszczędzając na robociźnie.

Montaż parkietu to już zupełnie inna bajka. Solidny parkiet lity lub warstwowy klejony wymaga precyzyjnego przyklejenia do podłoża przez doświadczonego parkieciarza. Koszt samej robocizny związanej z klejeniem to często 60-150 PLN/m², w zależności od stopnia skomplikowania wzoru (układanie "w cegiełkę" jest szybsze i tańsze niż misterna "jodełka francuska").

Ale to nie koniec! W przypadku litego parkietu dochodzi niezbędny etap cyklinowania po ułożeniu (aby wyrównać powierzchnię) oraz kilkukrotne lakierowanie lub olejowanie. Koszt cyklinowania wraz z nałożeniem warstw wykończeniowych to kolejne 40-80 PLN/m². Zatem łączny koszt montażu i wykończenia litego parkietu to często 100-230+ PLN/m².

Doliczmy do tego koszty materiałów pomocniczych: klej do parkietu (np. dwuskładnikowy poliuretanowy kosztuje 30-60 PLN/m² materiału!), lakier lub olej, listwy przypodłogowe, podkłady (pod panele i parkiet pływający – 5-20 PLN/m² w zależności od typu i grubości, często więcej za zaawansowane podkłady wyciszające), folię paroizolacyjną (jeśli jest potrzebna pod beton). Nagłe okazuje się, że różnica w całkowitym koszcie inwestycji początkowej (materiał + akcesoria + montaż) między tanimi panelami laminowanymi a litym parkietem premium jest jeszcze większa, sięgając nawet 300-800+ PLN na każdym metrze kwadratowym.

Przykład z życia wzięty: Ułożenie 50 m² średniej klasy paneli laminowanych (80 PLN/m² materiału + 10 PLN/m² podkład + 40 PLN/m² montaż) to koszt ok. (80+10+40)*50 = 6500 PLN. Dla porównania, ułożenie 50 m² litego parkietu dębowego (300 PLN/m² materiału + 40 PLN/m² klej + 150 PLN/m² montaż ze wzorem + 70 PLN/m² cyklinowanie/lakierowanie) to koszt ok. (300+40+150+70)*50 = 28000 PLN. Różnica w koszcie początkowym wynosi kolosalne 21500 PLN.

Analizując koszty, nie możemy pominąć etapu przygotowania podłoża. Panele są tu bardziej wyrozumiałe, akceptując nierówności rzędu +/- 2-3 mm na 2 metrach, które często można zniwelować dobrym podkładem. Podłoże pod parkiet klejony musi być niemal idealnie równe (tolerancja +/- 1.5 mm na 2 metrach) i suche (wilgotność np. poniżej 2% dla podłoży cementowych). Jeśli podłoże wymaga gruntownego wyrównania wylewką samopoziomującą, szlifowania czy kucia, to generuje dodatkowe koszty, które dla 50 m² mogą sięgać od kilkuset do kilku tysięcy złotych.

Patrząc na koszty z perspektywy cyklu życia, parkiet zaczyna pokazywać swoje ukryte atuty. Przyjmując, że tani panel laminowany wymienimy po 10-15 latach (bo się zniszczy, wyjdzie z mody, czy po prostu nam się znudzi), a parkiet lity przetrwa 50 lat i w tym czasie zostanie 2-3 razy poddany cyklinowaniu (co 15-20 lat), całkowity koszt na przestrzeni pół wieku wygląda inaczej.

W przypadku paneli: (Koszt początkowy) * (Ilość wymian w 50 lat) = Koszt całkowity. Jeśli panel przetrwa 15 lat, to w 50 latach wymienimy go 3 razy. Zakładając koszt początkowy 130 PLN/m², koszt całkowity to ok. 130 PLN/m² * 4 = 520 PLN/m² (koszt zakupu i montażu podłogi 4 razy). To daje dla 50 m² około 26000 PLN na przestrzeni 50 lat, bez uwzględniania inflacji i wzrostu kosztów robocizny.

W przypadku parkietu: Koszt początkowy + (Koszt cyklinowania) * (Ilość cyklinowań). Przyjmując koszt początkowy 560 PLN/m² (jak w przykładzie) i 2 cyklinowania co 20 lat po koszcie 70 PLN/m², koszt całkowity to 560 + 2*70 = 700 PLN/m². Dla 50 m² to 35000 PLN na przestrzeni 50 lat.

Matematyka jest tu nieubłagana. Choć parkiet wydaje się droższy w przeliczeniu na 50 lat (35000 vs 26000 w tym uproszczonym modelu), panel po każdej wymianie to nowa podłoga, nowy materiał do utylizacji, kolejne przerwy w użytkowaniu pomieszczeń. Parkiet to ta sama podłoga, tylko odświeżona, która potencjalnie może służyć dłużej niż te 50 lat, może nawet 100 przy dobrym użytkowaniu i konserwacji. Argument o ekologii i trwałości zasobów (prawdziwe drewno z lasów zrównoważonych) również gra na korzyść parkietu w tej długoterminowej perspektywie.

Dodatkowe koszty eksploatacji: Parkiet lakierowany wymaga standardowego zamiatania/odkurzania i przecierania wilgotnym (nie mokrym!) mopem z dodatkiem środków do podłóg drewnianych. Parkiet olejowany wymaga regularnego odświeżania powłoki olejem (np. co kilka-kilkanaście miesięcy w zależności od użytkowania) oraz specjalnych mydeł do podłóg olejowanych. Panele, zwłaszcza laminowane, są bardzo łatwe w pielęgnacji, często wystarczy zamiatanie i lekko wilgotny mop. Jednak usunięcie niektórych zabrudzeń może być trudniejsze na porowatej strukturze drewna niż na gładkim laminacie.

Podsumowując: Panele laminowane i winylowe to zazwyczaj znacznie niższy koszt początkowy, szybszy zwrot inwestycji w krótkim i średnim okresie, ale konieczność wymiany w dłuższej perspektywie. Parkiet lity i wysokiej jakości warstwowy to wysoki koszt początkowy, który jednak rozkłada się na wiele lat dzięki możliwości renowacji, oferując potencjalnie niższy koszt "posiadania" podłogi na przestrzeni pół wieku. Decyzja "parkiet czy panele" to często starcie portfela krótkoterminowego z długofalową kalkulacją inwestycyjną i ekologiczną.

Montaż i Wymagania Podłoża: Łatwość Układania Paneli vs Parkietu

Moment układania podłogi to kluczowy etap, który dla wielu może być równie stresujący co sam wybór materiału. Różnice między panelem a parkietem w kontekście montażu i wymagań podłoża są fundamentalne i potrafią znacząco wpłynąć na cały proces remontu.

Zacznijmy od paneli. Systemy "klik" rewolucjonizowały rynek, czyniąc montaż podłogi czymś dostępnym nawet dla średnio zaawansowanego majsterkowicza. Podstawową zasadą jest montaż "pływający" – panele nie są przyklejane ani przybijane do podłoża, lecz łączone ze sobą na tzw. zamek i układane na specjalnym podkładzie.

Co jest potrzebne pod panele? Przede wszystkim równe, czyste i suche podłoże. Choć producenci paneli są bardziej "wyrozumiali" niż producenci parkietu, wciąż istnieją tolerancje – zazwyczaj wspomniane wcześniej +/- 2-3 mm na 2 metrach długości. Znacznie większe nierówności, wybrzuszenia czy ubytki w wylewce muszą być wcześniej skorygowane, np. przez użycie wylewki samopoziomującej.

Na podłożach betonowych (czyli większości wylewek), niezależnie od ich starości, konieczne jest zastosowanie folii paroizolacyjnej. To bariera chroniąca panele przed wilgocią pochodzącą z betonu, która mogłaby doprowadzić do spęcznienia płyty HDF w rdzeniu panelu laminowanego lub odkształcenia panelu drewnianego warstwowego.

Następnie przychodzi czas na podkład. Podkład pod panele ma wiele funkcji: izoluje akustycznie (redukuje odgłos kroków w pomieszczeniu i przenoszenie dźwięków do niższych kondygnacji), termicznie (szczególnie ważne przy ogrzewaniu podłogowym) i, co kluczowe przy panelach laminowanych, częściowo niweluje niewielkie nierówności podłoża.

Mamy różne rodzaje podkładów: z pianki polietylenowej (najtańsze, podstawowa izolacja), filcowe lub korkowe (lepsza izolacja akustyczna), a także podkłady XPS czy specjalistyczne maty poliuretanowo-mineralne (o doskonałych parametrach izolacji akustycznej, zwłaszcza tłumienia dźwięków uderzeniowych - do 20-30 dB). Wybór odpowiedniego podkładu jest równie ważny co wybór samego panela i ma realny wpływ na komfort użytkowania i trwałość podłogi.

Sam montaż paneli "klik" polega na łączeniu kolejnych rzędów paneli, dopasowując "pióro" jednego elementu do "wpustu" drugiego, a następnie zatrzaskując je na płasko lub pod niewielkim kątem. Wokół wszystkich stałych elementów (ścian, słupów, rur grzewczych) konieczne jest pozostawienie szczelin dylatacyjnych, które umożliwiają podłodze "pracowanie" – rozszerzanie się i kurczenie pod wpływem zmian temperatury i wilgotności.

Standardowa szczelina dylatacyjna wynosi 8-10 mm i po montażu jest maskowana listwą przypodłogową. Ignorowanie szczelin dylatacyjnych to jeden z najczęstszych błędów prowadzących do wypuklenia lub rozsadzenia podłogi panelowej.

Dzięki systemowi klik, układanie idzie szybko. Doświadczona ekipa może położyć 50 m² paneli w ciągu jednego dnia pracy, a nawet ambitny majsterkowicz amator jest w stanie wykonać taką pracę w weekend. Co więcej, po ułożeniu, podłoga jest gotowa do natychmiastowego użytku – meble można wnosić od razu, choć z rozwagą.

A teraz druga strona medalu: montaż parkietu klejonego. To nie jest zadanie dla każdego, nawet dla wielu profesjonalnych "wykończeniowców", którzy nie specjalizują się w drewnianych podłogach. Montaż parkietu wymaga fachowej wiedzy i precyzji na każdym etapie, zaczynając od fundamentalnego – przygotowania podłoża.

Wymagania dla podłoża pod parkiet klejony są niezwykle rygorystyczne. Musi być ono nie tylko równe (tolerancja 1-1.5 mm na 2 metrach!), ale przede wszystkim idealnie suche i stabilne. Wilgotność wylewki cementowej nie może przekroczyć 2% CM (Carbide Method), a anhydrytowej – 0.5% CM. Przekroczenie tych norm niemal gwarantuje problemy w przyszłości – odklejanie klepek, powstawanie szczelin, wybrzuszenia.

Często standardowa wylewka wymaga specjalistycznego szlifowania i gruntowania odpowiednimi preparatami (często żywicznymi, dwuskładnikowymi), które wzmacniają powierzchnię i izolują od resztkowej wilgoci. Koszt takich gruntów nie jest bagatelny (np. 20-40 PLN/m²), ale jest niezbędny, by inwestycja w drogi parkiet miała sens.

Klejenie parkietu wymaga użycia dedykowanych klejów, dopasowanych do gatunku drewna i rodzaju podłoża (dyspersyjne, poliuretanowe, silanowe). Sam proces klejenia poszczególnych klepek czy desek jest precyzyjny i czasochłonny. Wzór (cegiełka, jodełka, koszyk) wpływa na stopień trudności i tempo pracy. Układanie jodełki, zwłaszcza francuskiej (przycinanej pod kątem), to prawdziwa sztuka.

Po przyklejeniu, podłoga musi odczekać. Klej potrzebuje czasu na pełne związanie (zwykle kilka dni, choć precyzyjny czas zależy od typu kleju i warunków w pomieszczeniu). Dopiero po związaniu kleju, gdy drewno "osiadzie" i jego wilgotność ustabilizuje się w danych warunkach, przystępuje się do cyklinowania.

Cyklinowanie to proces wieloetapowy, wymagający użycia specjalistycznych maszyn: ciężkiej cykliniarki bębnowej lub taśmowej do pierwszych szlifów, cykliniarki krawędziowej do obróbki przy ścianach, a następnie szlifierek orbitalnych lub trójtarczowych do wygładzenia powierzchni i przygotowania jej pod lakier lub olej. Między szlifami często stosuje się masę szpachlową z pyłem drzewnym (z pierwszego szlifu), by wypełnić drobne szczeliny między klepkami – to kolejny krok zwiększający trwałość i estetykę.

Cały proces – od klejenia przez cyklinowanie po kilkukrotne lakierowanie/olejowanie z wymaganym czasem schnięcia między warstwami – trwa zazwyczaj od 5 do 14 dni dla jednego pomieszczenia, w zależności od wielkości powierzchni, złożoności wzoru i użytych preparatów wykończeniowych. Przez ten czas pomieszczenie jest w zasadzie wyłączone z użytku. Co więcej, lakier zyskuje pełną twardość użytkową nawet po kilku tygodniach, co wymaga szczególnej ostrożności w pierwszych dniach i tygodniach po zakończeniu prac.

Montaż paneli warstwowych w systemie "klik" jest zbliżony do montażu paneli laminowanych – to również montaż pływający, wymagający podkładu i szczelin dylatacyjnych. Jednak ze względu na większą masę i specyfikę drewna, mogą pojawić się pewne niuanse.

Podsumowując różnice w montażu: układać panele jest relatywnie prosto i szybko, wymaga to mniejszych umiejętności i podłoże może mieć drobne niedoskonałości, a podłoga jest gotowa do użytku niemal natychmiast. Montaż parkietu, zwłaszcza klejonego, to skomplikowany proces, wymagający idealnego podłoża i specjalistycznych umiejętności parkieciarskich, a po ułożeniu wymaga jeszcze czasochłonnego cyklinowania i wykończenia, co znacząco wydłuża czas wyłączenia pomieszczenia z użytkowania. To kluczowe czynniki przy planowaniu remontu i budżetu, determinujące nie tylko bezpośrednie koszty robocizny, ale i harmonogram prac oraz potencjalne koszty przygotowania podłoża.