Gres na ścianę czy podłogę 2025? Kompleksowy poradnik wyboru

Zastanawiasz się, czy gres na ścianę, czy podłogę to pytanie z gatunku „być albo nie być” w świecie wykończenia wnętrz? Spokojnie, nie taki diabeł straszny! Wybór odpowiedniego gresu to klucz do trwałości i estetyki pomieszczenia, a odpowiedź na to pytanie, choć pozornie prosta – gres podłogowy na podłogę, gres ścienny na ścianę – kryje w sobie sporo niuansów. Zanurzmy się w fascynujący świat ceramiki i rozwiejmy wszelkie wątpliwości!

Wybór między gresem ściennym a podłogowym to dylemat, który spędza sen z powiek wielu osób planujących remont. Na pierwszy rzut oka oba rodzaje płytek wydają się podobne – w końcu to gres, prawda? Nic bardziej mylnego! Różnice, choć często niewidoczne na pierwszy rzut oka, są fundamentalne i decydują o trwałości oraz bezpieczeństwie użytkowania. Aby zrozumieć sedno problemu, przeprowadziliśmy małe “dochodzenie” w świecie ceramiki, porównując parametry gresu ściennego i podłogowego.

Spójrzmy na wykres, który zobrazuje nam jeszcze lepiej różnice cenowe. Widzimy wyraźnie, że gres podłogowy, oferując wyższe parametry, przeciętnie kosztuje więcej. Ale czy zawsze wyższa cena idzie w parze z lepszą jakością i czy gres ścienny absolutnie nie nadaje się na podłogę? To jeszcze nie koniec naszej płytkowej przygody!

Różnice w parametrach gresu ściennego i podłogowego – co musisz wiedzieć?

Różnice między gresem ściennym i podłogowym nie są kaprysem producentów, ale logiczną konsekwencją ich przeznaczenia. Wyobraźmy sobie ekstremalny test: pokój dzienny z podłogą wyłożoną delikatnym gresem ściennym i łazienkę, gdzie na podłodze spoczywa masywny gres podłogowy. Już po krótkim czasie scenariusz jest jasny jak słońce w zenicie – w salonie gres ścienny podda się pod naporem mebli i codziennego ruchu, pękając i krusząc się niczym suchy liść pod stopą. Natomiast w łazience gres podłogowy dzielnie zniesie wilgoć, obciążenia i intensywne użytkowanie.

Grubość – fundament trwałości i estetyki

Jedną z pierwszych, rzucających się w oczy różnic jest grubość płytek. Gres podłogowy, niczym solidny mur, charakteryzuje się większą grubością, zwykle od 8 do 12 mm, a nawet więcej w przypadku gresów technicznych. Ta dodatkowa masa przekłada się na zwiększoną wytrzymałość mechaniczną i odporność na obciążenia. Pomyślmy o ciężkich meblach, częstym chodzeniu, upadających przedmiotach – to codzienność podłogi, która wymaga solidnej ochrony. Grubsze płytki podłogowe lepiej rozpraszają naprężenia, minimalizując ryzyko pęknięć i odprysków. Z drugiej strony, gres ścienny jest zazwyczaj cieńszy, od 6 do 10 mm. Mniejsza grubość to mniejsza waga, co ma kluczowe znaczenie przy montażu na pionowych powierzchniach. Ściany nie muszą znosić takich obciążeń jak podłogi, więc nie potrzebują aż tak pancernych płytek. Cieńsze płytki ścienne są również łatwiejsze w obróbce i cięciu, co ułatwia i przyspiesza montaż.

Wyobraźmy sobie wnętrze restauracji o wysokim standardzie. Na podłodze zastosowano gres podłogowy o grubości 12 mm, który wytrzymuje tysiące kroków dziennie, przesuwanie krzeseł i stołów, a nawet okazjonalne rozlanie napojów. Na ścianach króluje gres ścienny o grubości 8 mm, który zachwyca estetyką, a jego mniejsza waga nie obciąża konstrukcji budynku. To przykład świadomego doboru gresu do funkcji, gdzie grubość płytek jest kluczowym parametrem.

Nasiąkliwość wodą – walka z wilgocią na różnych frontach

Kolejna istotna różnica dotyczy nasiąkliwości wodą. Gres podłogowy musi być mrozoodporny, szczególnie jeśli planujemy ułożyć go na tarasie czy balkonie. Niska nasiąkliwość wodą (< 3%) to gwarancja, że płytki nie popękają pod wpływem mrozu i nie będą chłonąć wilgoci, co mogłoby prowadzić do powstawania pleśni i grzybów. Gres ścienny może mieć wyższą nasiąkliwość wodą (> 10%), ponieważ ściany zazwyczaj nie są narażone na ekstremalne warunki pogodowe ani stojącą wodę (z wyjątkiem stref mokrych w łazienkach i kuchniach). Jednak warto pamiętać, że w miejscach szczególnie narażonych na wilgoć, takich jak kabiny prysznicowe czy obudowy wanien, zaleca się stosowanie gresu ściennego o niskiej nasiąkliwości lub dodatkowe zabezpieczenie hydroizolacją.

Przykład z życia? Wyobraźmy sobie dwa podobne wizualnie łazienki. W pierwszej na podłodze ułożono gres podłogowy o niskiej nasiąkliwości, a w drugiej – gres ścienny o wyższej nasiąkliwości w celu oszczędności. Po kilku latach użytkowania różnica jest kolosalna. W pierwszej łazience podłoga jest jak nowa, bez śladów wilgoci i zaciekiów. W drugiej natomiast na fudze i płytkach pojawił się grzyb, a podłoga zaczyna się łuszczyć. Ta historia jasno pokazuje, jak istotna jest nasiąkliwość wodą i jak nieodpowiedni dobór gresu może mieć poważne konsekwencje.

Odporność na ścieranie – decydująca w walce z codziennością

Odporność na ścieranie, mierzona klasami PEI (Porcelain Enamel Institute), to kolejny parametr, który drastycznie różni gres ścienny od podłogowego. Podłoga jest nieustannie narażona na tarcie – kroki, przesuwanie mebli, piasek i brud wnoszony z zewnątrz. Gres podłogowy musi więc charakteryzować się wysoką odpornością na ścieranie, czyli należeć do klas PEI 3, 4 lub 5. Klasa 3 sprawdzi się w domowych łazienkach i sypialniach, klasa 4 w salonach i kuchniach, a klasa 5 w miejscach o bardzo intensywnym ruchu, takich jak korytarze publiczne czy sklepy. Gres ścienny, z racji mniejszego narażenia na ścieranie, może mieć niższą klasę PEI, zwykle 0, 1 lub 2. Klasa 0 oznacza najniższą odporność i jest przeznaczona tylko na ściany w miejscach bez ryzyka kontaktu z piaskiem czy brudem. Klasa 2 może być stosowana na ścianach w łazienkach i kuchniach, gdzie może dojść do sporadycznego przecierania powierzchni.

Studium przypadku? Dwie identyczne kuchnie w bliźniaczych domach. W jednej właściciele, kierując się wyłącznie względem wizualnym i ceną, ułożyli na podłodze gres ścienny o klasie PEI 2. W drugiej, z porady fachowca, zdecydowali się na gres podłogowy o klasie PEI 4. Po roku różnica była porażająca. W pierwszej kuchni podłoga była porysowana i zmatowiała w miejscach największego ruchu, strasząc wytartymi ścieżkami. W drugiej kuchni podłoga pozostała w idealnym stanie, nie nosząc śladów użytkowania. Ta historia pokazuje, że ignorowanie klas PEI może skończyć się kosztowną wymianą podłogi w niedalekiej przyszłości.

Wytrzymałość na zginanie – parametr dla zadań specjalnych

Wytrzymałość na zginanie to parametr, który często umyka uwadze przy wyborze płytek, a jest szczególnie ważny w przypadku gresu podłogowego. Podłoga musi wytrzymać nie tylko obciążenia statyczne (meble), ale i dynamiczne (uderzenia, nacisk punktowy). Wytrzymałość na zginanie określa, jak duże naprężenia płytka może przenieść bez pęknięcia. Gres podłogowy charakteryzuje się wyższą wytrzymałością na zginanie (≥ 35 N/mm²) niż gres ścienny (≤ 27 N/mm²). Wyższa wytrzymałość na zginanie to większa odporność na pękanie pod wpływem obciążeń i uderzeń. Jest to szczególnie istotne w miejscach o dużym natężeniu ruchu i ryzyku upadku ciężkich przedmiotów, takich jak kuchnie, korytarze i garaże.

W pewnym domu doszło do nieszczęśliwego wypadku. Podczas przemeblowania ciężka szafa wymknęła się z rąk i runęła na podłogę wyłożoną gresem ściennym, który niestety nie wytrzymał siły uderzenia. Podłoga w kilku miejscach popękała i wymagała kosztownej naprawy. Gdyby właściciele zastosowali gres podłogowy o wyższej wytrzymałości na zginanie, scenariusz mógłby być zupełnie inny. Ta przestroga pokazuje, że ignorowanie wytrzymałości na zginanie może prowadzić do nieprzyjemnych niespodzianek i dodatkowych wydatków.

Antypoślizgowość – bezpieczeństwo pod stopami

Ostatni, ale nie mniej ważny parametr to antypoślizgowość, określana klasami R (R9-R13). Gres podłogowy, szczególnie w łazienkach, kuchniach i przedpokojach, musi być antypoślizgowy, aby zapobiec nieszczęśliwym wypadkom. Klasa R9 jest podstawowa i sprawdzi się w salonach i sypialniach. Do łazienek i kuchni zaleca się klasę R10 lub R11, a do miejsc szczególnie narażonych na zachlapanie wodą, takich jak brodziki prysznicowe czy obszary wokół basenów – klasę R12 lub R13. Gres ścienny zazwyczaj nie ma specjalnych wymagań dotyczących antypoślizgowości, ponieważ nie chodzimy po ścianach. Jednak warto zwrócić uwagę na fakturę powierzchni – gładkie płytki ścienne mogą być śliskie w dotyku, co może być niekomfortowe w niektórych przypadkach.

Historii o nieszczęśliwych poślizgnięciach na śliskiej podłodze jest mnóstwo. Pewna rodzina, remontując łazienkę, zdecydowała się na bardzo efektowny, gładki gres ścienny na podłogę, kusząc się jego atrakcyjnym wyglądem i niższą ceną. Niestety, efekt był daleki od zamierzonego. Podłoga stała się niebezpiecznie śliska, szczególnie po kąpieli, a upadki stały się niemal codziennością. Dopiero kosztowna wymiana podłogi na gres podłogowy antypoślizgowy przywróciła łazience bezpieczeństwo. To przykra, ale pouczająca historia podkreśla, jak ważna jest antypoślizgowość i jak tragiczne skutki może mieć jej zlekceważenie.

Kiedy można zastosować gres ścienny na podłodze i jakie są ograniczenia?

Teoretycznie, gres ścienny na podłodze to jak założenie szpilek na maraton – wygląda efektownie, ale szybko okazuje się bolesne i niepraktyczne. Jednak w pewnych, specyficznych sytuacjach, ta odważna decyzja może okazać się uzasadniona. Pamiętajmy jednak, że są to wyjątki, a nie reguła, i należy podejść do nich z rozwagą i świadomością ograniczeń. Zanim zdecydujemy się na gres ścienny na podłodze, musimy dokładnie przeanalizować warunki panujące w pomieszczeniu, intensywność użytkowania i parametry wybranego gresu.

Małe obciążenie – przestrzeń dla eksperymentów

Pierwszym i kluczowym warunkiem dopuszczającym gres ścienny na podłodze jest minimalne obciążenie. Pomieszczenia o niskim natężeniu ruchu, gdzie nie przewiduje się dużych obciążeń mechanicznych, to potencjalne kandydatury. Mowa o rzadko używanych łazienkach dla gości, garderobach, czy pomieszczeniach technicznych o ograniczonym dostępie. W takich miejscach gres ścienny, który jest mniej odporny na ścieranie i zginanie, ma szansę przetrwać w dobrym stanie przez dłuższy czas. Pamiętajmy jednak, że nawet w takich pomieszczeniach należy unikać przesuwania ciężkich przedmiotów bez podkładek ochronnych i zachować ostrożność w użytkowaniu.

Przykład z projektu wnętrzarskiego? Kreatywna projektantka, aranżując małą toaletę dla gości, zdecydowała się na użycie efektownego gresu ściennego 3D na podłodze i ścianach, tworząc spójną i oryginalną stylizację wnętrza. Toaleta była używana sporadycznie, głównie przez gości, a właściciele byli świadomi ograniczeń gresu ściennego na podłodze. Ryzyko było wkalkulowane, a efekt wizualny – niepowtarzalny. Jednak w przypadku łazienki używanej na co dzień przez rodzinę, takie rozwiązanie byłoby ryzykowne i nieodpowiedzialne.

Estetyka ponad funkcjonalnością – dekoracyjne akcenty

Kolejną sytuacją, gdy możemy rozważyć gres ścienny na podłodze, jest przypadek, gdy walory estetyczne mają przewagę nad funkcjonalnością. Chodzi o stworzenie dekoracyjnych akcentów lub wydzielenie stref w pomieszczeniu. Na przykład, możemy użyć gresu ściennego o nietypowym kształcie lub dekorze do wyłożenia fragmentu podłogi pod kominkiem, wokół wyspy kuchennej, czy w strefie wejścia, tworząc wizualne przejście między różnymi obszarami pomieszczenia. W takich przypadkach gres ścienny pełni funkcję dekoracyjną, a nie głównej okładziny podłogowej, więc jego mniejsza odporność na obciążenia nie stanowi dużego problemu.

Wyobraźmy sobie loft w stylu industrialnym, gdzie dominują surowe materiały – beton, cegła, metal. Właściciele, chcąc ocieplić wnętrze i dodać mu charakteru, zdecydowali się na wyłożenie ściany za sofą gresem ściennym imitującym starą cegłę. Ten sam gres użyli do wyłożenia niewielkiego fragmentu podłogi pod kominkiem, tworząc spójną i harmonijną całość. Podłoga w loftu była wykończona gresem podłogowym o wysokiej odporności, natomiast dekoracyjny fragment z gresem ściennym dodawał wnętrzu unikalnego charakteru. To przykład umiejętnego łączenia funkcjonalności i estetyki, gdzie gres ścienny na podłodze spełnia ściśle określoną rolę dekoracyjną.

Gres ścienny o wzmocnionych parametrach – kompromisowe rozwiązanie

Na rynku dostępne są również gresy ścienne o wzmocnionych parametrach, które stanowią jakby pomost między gresem ściennym a podłogowym. Te płytki, choć klasyfikowane jako ścienne, charakteryzują się większą wytrzymałością na ścieranie i zginanie niż standardowy gres ścienny, zbliżając się parametrami do gresu podłogowego niższej klasy. W niektórych przypadkach mogą być one stosowane na podłogach o lekkim natężeniu ruchu, np. w małych łazienkach, przedpokojach, czy sypialniach, stanowiąc kompromis między estetyką a funkcjonalnością. Przed podjęciem decyzji warto jednak dokładnie sprawdzić parametry techniczne gresu ściennego i skonsultować się z fachowcem, czy dany model nadaje się do ułożenia na podłodze w konkretnych warunkach.

Historia z budowy nowoczesnego apartamentu. Inwestor, ceniąc minimalizm i chcąc stworzyć spójną stylizację w całym mieszkaniu, zakochał się w gresie ściennym imitującym beton, który planował użyć na ścianach i podłodze w łazienkach i toaletach. Jednak architekt wnętrz zwrócił uwagę, że standardowy gres ścienny może nie wytrzymać próby czasu na podłogach o nawet lekkim natężeniu ruchu. Znaleziono jednak kompromis – producent oferował gres ścienny imitujący beton również w wersji o wzmocnionych parametrach, który spełniał wymagania gresu podłogowego o klasie PEI 3. Dzięki temu inwestor mógł zrealizować swoją wizję spójnego wnętrza, zachowując przy tym odpowiednią trwałość i bezpieczeństwo podłóg.

Ograniczenia i ryzyko – świadomość konsekwencji

Mimo tych nielicznych przypadków, gdy gres ścienny na podłodze może być akceptowalny, należy pamiętać o poważnych ograniczeniach i ryzyku. Gres ścienny jest z zasady mniej odporny na ścieranie, zginanie i obciążenia niż gres podłogowy. Ułożenie go na podłodze w miejscach o większym natężeniu ruchu lub narażonych na obciążenia może prowadzić do szybkiego zużycia, porysowania, pęknięć, a nawet odprysków. Dodatkowo, gres ścienny zazwyczaj ma niższą klasę antypoślizgowości lub wcale jej nie posiada, co zwiększa ryzyko poślizgnięć i upadków, szczególnie na mokrej podłodze. W przypadku gresu ściennego o wysokiej nasiąkliwości istnieje ryzyko wnikania wilgoci w strukturę płytek i rozwoju pleśni i grzybów, szczególnie w łazienkach i kuchniach.

Podsumowując, decyzja o ułożeniu gresu ściennego na podłodze powinna być zawsze świadoma i dobrze przemyślana. Należy dokładnie rozważyć wszystkie za i przeciw, analizując warunki panujące w pomieszczeniu, intensywność użytkowania, parametry wybranego gresu i ryzyko związane z nieodpowiednim doborem płytek. W większości przypadków bezpieczniejszym i bardziej odpowiedzialnym rozwiązaniem będzie zastosowanie gresu podłogowego na podłogę, a gresu ściennego na ścianę, zgodnie z ich przeznaczeniem. Pamiętajmy, że bezpieczeństwo i trwałość są ważniejsze od chwilowych oszczędności czy efektu wizualnego, który szybko może przemienić się w rozczarowanie.

Parametry gresu podłogowego, na które trzeba zwrócić uwagę

Wybór gresu podłogowego to inwestycja na lata, dlatego warto poświęcić czas na dokładne zapoznanie się z jego parametrami technicznymi. Decydują one o trwałości, bezpieczeństwie i komforcie użytkowania podłogi. Gres podłogowy, w przeciwieństwie do gresu ściennego, musi spełniać bardziej rygorystyczne normy, ponieważ jest narażony na znacznie większe obciążenia i bardziej intensywne użytkowanie. Kluczowe parametry, które powinny znaleźć się na naszym celowniku, to klasa śliskości, wytrzymałość i odporność na ścieranie, ale to tylko wierzchołek góry lodowej. Przyjrzyjmy się bliżej najważniejszym cechom, na które trzeba zwrócić uwagę, wybierając gres podłogowy.

Klasy śliskości (antypoślizgowość) – fundament bezpieczeństwa

Klasy śliskości, określane jako antypoślizgowość i oznaczane symbolami R oraz cyframi od 9 do 13, to absolutnie kluczowy parametr gresu podłogowego, szczególnie w miejscach narażonych na wilgoć lub zachlapanie wodą. Klasa R9 oznacza podstawową antypoślizgowość i sprawdzi się w suchych pomieszczeniach o niskim natężeniu ruchu, takich jak sypialnie czy salony. Do łazienek, kuchni i przedpokojów, gdzie ryzyko poślizgnięcia jest wyższe, zaleca się gres podłogowy o klasie R10 lub R11. Klasy R12 i R13 przeznaczone są do miejsc szczególnie narażonych na wilgoć i zachlapanie, takich jak brodziki prysznicowe, obszary wokół basenów publicznych czy zakłady przemysłowe.

Przykładowo, do łazienki domowej najczęściej wybiera się gres podłogowy o klasie R10 lub R11, który zapewnia dobrą równowagę między antypoślizgowością a łatwością czyszczenia. W kuchni, gdzie może dojść do rozlania oleju czy innych płynów, warto zastanowić się nad gresem podłogowym o klasie R11 lub R12, szczególnie jeśli w domu są dzieci lub osoby starsze. Wybór odpowiedniej klasy śliskości to inwestycja w bezpieczeństwo domowników i ochrona przed niebezpiecznymi upadkami.

Klasy wytrzymałości na ścieranie (PEI) – długowieczność podłogi

Klasy wytrzymałości na ścieranie, oznaczane skalą PEI (Porcelain Enamel Institute) od 0 do 5, informują o odporności gresu podłogowego na uszkodzenia mechaniczne powierzchni, takie jak zarysowania, matowienie czy wytarcia. Klasa 0 oznacza najniższą odporność i jest przeznaczona tylko na ściany. Klasy od 1 do 5 dedykowane są gresom podłogowym. Klasa PEI 1 sprawdzi się w łazienkach i sypialniach o minimalnym natężeniu ruchu. Klasa PEI 2 jest odpowiednia do salonów i jadalni o normalnym natężeniu ruchu domowym. Klasa PEI 3 to standard do kuchni, przedpokojów i korytarzy domowych. Klasa PEI 4 polecana jest do miejsc o intensywnym ruchu domowym i publicznym, takich jak biura, sklepy i restauracje. Najwyższa klasa PEI 5 przeznaczona jest do miejsc o bardzo intensywnym ruchu, np. galerii handlowych, hal przemysłowych i dworców.

Wybierając gres podłogowy do domu, najczęściej kierujemy się klasą PEI 3 lub 4. Do kuchni i przedpokoju warto zastosować gres podłogowy o klasie PEI 4, który wytrzyma intensywne użytkowanie i kontakt z piaskiem czy brudem wnoszonym z zewnątrz. Do salonu i sypialni wystarczy klasa PEI 3. Inwestycja w gres podłogowy o wyższej klasie PEI to gwarancja trwałości podłogi i zachowania jej estetycznego wyglądu przez długie lata, unikając przykrych niespodzianek w postaci wytartych ścieżek czy zarysowań.

Wytrzymałość na zginanie i obciążenia – solidna podstawa

Wytrzymałość na zginanie i obciążenia to parametry świadczące o odporności gresu podłogowego na pękanie pod wpływem naprężeń mechanicznych. Gres podłogowy musi wytrzymać nie tylko obciążenia statyczne (meble, armatura sanitarna), ale i dynamiczne (uderzenia, nacisk punktowy, częste chodzenie). Minimalna wytrzymałość na zginanie gresu podłogowego wynosi zazwyczaj 35 N/mm², ale warto wybierać modele o wyższej wartości, szczególnie do miejsc o dużym natężeniu ruchu lub ryzyku upadku ciężkich przedmiotów. Grubość płytek również ma wpływ na wytrzymałość – grubsze płytki są zazwyczaj bardziej odporne na obciążenia niż cieńsze.

Wybierając gres podłogowy do kuchni lub jadalni, warto zwrócić uwagę na modele o większej grubości i wytrzymałości na zginanie, ponieważ w tych pomieszczeniach częściej przesuwamy meble i ryzykujemy upuszczenie ciężkich przedmiotów, np. garnków czy naczyń. Do garażu lub warsztatu najlepiej wybrać gres techniczny o maksymalnej wytrzymałości, który wytrzyma ciężar samochodu, narzędzi i innych ciężkich urządzeń. Odpowiednia wytrzymałość gresu podłogowego to gwarancja bezpieczeństwa konstrukcji podłogi i uniknięcie kosztownych napraw w przypadku pęknięć czy odprysków.

Nasiąkliwość wodą i mrozoodporność – ochrona przed wilgocią i mrozem

Nasiąkliwość wodą i mrozoodporność to parametry szczególnie istotne w przypadku gresu podłogowego stosowanego w łazienkach, kuchniach, na balkonach, tarasach i w pomieszczeniach nieogrzewanych. Gres podłogowy o niskiej nasiąkliwości wodą (poniżej 3%) jest mrozoodporny, co oznacza, że nie popęka pod wpływem mrozu i nie będzie chłonąć wilgoci, co mogłoby prowadzić do powstawania pleśni i grzybów. Do łazienek i kuchni zaleca się gres podłogowy o nasiąkliwości wodą poniżej 0,5%, który jest praktycznie wodoszczelny. Na balkony i tarasy należy wybierać gres mrozoodporny o niskiej nasiąkliwości wodą, który wytrzyma ekspozycję na zmienne warunki pogodowe, mróz, deszcz i promieniowanie UV.

Pewien właściciel domu, chcąc zaoszczędzić, zastosował na balkonie gres podłogowy o wyższej nasiąkliwości wodą, nie sprawdzając dokładnie parametrów. Po zimie okazało się, że płytki popękały pod wpływem mrozu, a balkon wymagał kosztownego remontu. Ta historia jest przestrogą przed lekceważeniem nasiąkliwości wodą i mrozoodporności gresu podłogowego, szczególnie w przypadku zastosowań zewnętrznych lub w miejscach narażonych na wilgoć. Wybór mrozoodpornego gresu podłogowego to inwestycja w trwałość okładziny i ochrona przed kosztownymi naprawami.

Pamiętaj, wybór gresu podłogowego to nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim funkcjonalności i bezpieczeństwa. Dokładna analiza parametrów technicznych, dostosowanie wyboru do specyfiki pomieszczenia i intensywności użytkowania, to klucz do sukcesu. Nie bój się zasięgnąć porady fachowca w sklepie ceramicznym lub projektanta wnętrz, którzy pomogą Ci podjąć najlepszą decyzję i cieszyć się piękną i trwałą podłogą przez wiele lat.